با توجه به کمبود پژوهش ها در زمینه تاثیر انواع تمرینات مقاومتی، هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثر حاد و مزمن دو نوع تمرین مقاومتی تداومی و تناوبی بر سطوح سدیم، پتاسیم و اسیداوریک سرم و ادرار زنان جوان فعال بود. 21 زن جوان فعال، به طور تصادفی به سه گروه تمرین تداومی، تمرین تناوبی و کنترل تقسیم شدند. دو گروه تجربی در 8 هفته تمرین مقاومتی فزاینده شرکت کردند. قبل، بلافاصله بعد و دو ساعت بعد از آزمون اول (48 ساعت قبل از شروع تمرینات) و آزمون نهایی (48 ساعت بعد از پایان تمرینات)، نمونه خونی و ادراری از آزمودنیها گرفته شد. از گروه کنترل تنها در ابتدا و انتهای دوره 8 هفته ای نمونه گیری انجام شد. جهت بررسی تغییرات متغیرهای مورد مطالعه در هر دو گروه تداومی و تناوبی، از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. جهت مقایسه بین گروه تداومی و گروه تناوبی، در مرحله قبل از فعالیت با توجه به حضور گروه کنترل، از آزمون تحلیل واریانس یک راهه مستقل و در مرحله بلافاصله بعد و دو ساعت بعد از فعالیت، از آزمون t مستقل استفاده شد. جهت اطمینان از عدم حصول تغییرات متغیرهای مورد مطالعه در گروه کنترل نیز، از آزمون t جفتی استفاده شد. بین سطوح استراحتی و سطوح در پاسخ به فعالیت ورزشی مقاومتی سدیم، پتاسیم و اسیداوریک هم سرم و هم ادرار قبل و بعد از 8 هفته تمرین، تفاوت معناداری بین دو نوع تمرین مقاومتی تداومی و تناوبی وجود نداشت (p>0.05). سطوح هم سدیم و هم پتاسیم سرم و ادرار - هر دو - در هر دو گروه تمرین مقاومتی تداومی و تناوبی، در طول دوره تمرین، به طور معنادار کاهش یافت (p<0.05). اسیداوریک سرم بدنبال تمرینات مقاومتی تداومی و تناوبی افزایش یافت، اما تنها در گروه تمرین تناوبی به طور معنادار افزایش یافت (p<0.05). اگرچه کاهش الکترولیت های ادراری می تواند ناشی از پاسخ و سازگاری هومئوستازی به تمرین باشد، اما کاهش سطوح سرمی الکترولیت ها پرسشی است که جهت پاسخ به آن، تنها راه چاره، انجام بررسی های دقیقتر و پژوهش های کنترل شده تر در آینده است. افزایش اسیداوریک هم نشان دهنده ی سازگاری مطلوب در دستگاه ضد اکسایشی بدن است. هنوز نیاز به بررسی های بیشتر می باشد.