جداگر لرزه ای به عنوان یک روش قابل قبول برای طراحی ساختمانهای مقاوم در برابر زلزله پذیرفته شده است. با توجه به ماهیت نیروی زلزله و ورود سازه به ناحیه غیر ارتجاعی ،جداگرهای لرزه ای از هر نوع که باشند ، به حد ظرفیت نهایی خود می رسند که این مسئله عامل تاثیر میرایی بر روی جداسازها می باشد. هدف اصلی از جداسازی کاهش انرژی منتقل شده از تحریک زمین به سازه بطوری که زمین زیر سازه بتواند حرکت کند اما این حرکت به سازه فوقانی منتقل نگردد.این کاهش انرژی باعث باقی ماندن سازه در حالت الاستیک و کاهش میزان خسارت وارد به سازه می گردد. در طول سالهای اخیر بر روی انواع جداسازها تحقیق و پژوهش های زیادی انجام شده است. در این پایان نامه با انجام تحلیل غیر خطی تاریخچه زمانی، اثر جداسازهای لاستیکی – سربی بر روی پاسخ دینامیکی سازه مورد بررسی قرار خواهد گرفت. جداسازهای لاستیکی- سربی با ایجاد نیروی بازگرداننده موجب برگشت سازه به مکان اولیه خواهد شد.جهت انجام این مطالعه از سه مدل سازه ای مختلف بهره گرفته شده است. مدل هایی شامل ساختمان های شش، هشت و دوازده طبقه که بر روی سیستم های جداگر با هسته سربی قرار داده شده اندو با مدل های مشابه بدون جداگر(پایه ثابت) مقایسه می گردند. همه این مدل ها توسط هفت زوج شتاب نگاشت در نظر گرفته شده، همپایه و میانگین گیری گردیده وسپس این میانگین گیری با طیف 2800 شده ، مقایسه و آنالیز غیرخطی تاریخچه زمانی شده اند. همچنین اثر میرایهای 5%و10%و15%که نقش مستهلک کننده های انرژی را دارا می باشند ، بر عملکرد جداسازهای لاستیکی – سربی (lrb) مورد بررسی قرار گرفته است . استفاده از این جداگرها درسازه ها می تواند نیروی برش پایه و جابجایی نسبی بین طبقات را به میزان زیادی کاهش دهد که به همین دلیل سازه درحالت الاستیک باقی می ماند.