در عصر حاضر ادبیات داستانی، به لحاظ عناصر داستانی موجود در آن (موضوع، مضمون، لحن، فضا، شخصیت، مکان، زمان و گفتگو ) و مسائل مربوط به انسان و نیز میزان تاثیرگذاری و جلب خواننده اعتبار فوق العاده ای بدست آورده است؛ همین امر موجب اقبال و اهتمام جدی ناقدان و صاحب نظران جهت نقد و تحلیل اجزاء و عناصر تشکیل دهنده آن از زوایای مختلف شده است. داستان معاصر بر اساس معیارهای علمی و قواعد معینی به نگارش در آمده و دارای اجزاء و عناصر گوناگونی است و مکان یکی از آنهاست که عناصر دیگر از جمله شخصیت ها و روابط میان آنها را در خود جای داده و موجب تاثیر بر روی شخصیت، روند داستان و نتیجه آن می گردد و نیز گفتگو که از عناصر دیگر داستان به شمار می آید تصویری سریع و روشن از شخصیت های داستان و روابط میان آنان و نگرش آنان را پیرامون محیط اطراف شان نشان می دهد. این پژوهش بر آن است تا عنصر مکان را در داستان ساعت کوکو از مجموعه داستانی کان ما کان و عنصر گفتگو را در نمایشنامه ایوب اثر میخائیل نعیمه، نویسنده برجسته معاصر لبنانی مورد نقد و بررسی قرار داده و تاثیر مکان از بعد فراخ منظر و صحنه نمایشی در نزدیک کردن خواننده به جهان داستان را بیان نماید و این که چه تاثیری بر شکل گیری، منش و عمل شخصیت یا شخصیت های داستان دارد. مکان در این داستان نقش بسیار مهمی در بازگو نمودن تأثیر منفی غرب بر شرق ایفا می کند. هم چنین کاربرد گفتگو را در نمایشنامه ایوب مورد بررسی قرار داده، که مقدمه ای برای طرح داستان می باشد و از طریق آن روابط بین شخصیت ها و خصوصیات آنان را بیان نموده، تصویر سریع و روشنی از شخصیت های داستان به ما می دهد و در نتیجه بر جذابیت و هیجان داستان می افزاید.

در تحقیق حاضر، روش های نمونهبرداری شمارش در قطعه نمونه با برآورد شاخص های کوادراتی نسبت واریانس به میانگین، موریسیتا و لوید، روش های فاصله ای با برآورد شاخص های ابرهارت، جانسون و زایمر، هینز، پیلو، هاپکینز و شاخص c، روش داده های نقشهکشی شده و تحلیل الگوهای مکانی با استفاده از تابع k رایپلی و حلقه o در تعیین الگو پراکنش مکانی درختان و درختچه ها در جنگل طبیعی و شبیه سازی شده مورد بررسی قرار گرفت. این تحقیق در یک محدوده 53 هکتاری از ذخیرهگاه جنگلی چهارطاق واقع در استان چهارمحال و بختیاری با برداشت و ثبت موقعیت و گونه درختان و درختچه های جنگلی با قطر تاج بیش از 25 سانتی متر آغاز شد. موقعیت مکانی تمامی پایه ها با اندازه گیری فاصله و آزیموت، ثبت شد. سپس با استفاده از یک شبکه آماربرداری منظم با نقطه شروع تصادفی و با ابعاد 70×70 متر، 102 نمونه با روش های مختلف برداشت شد. سه جنگل با الگوی پراکنشهای تصادفی، کپه ای و بسیار کپه ای با استفاده از نرم افزار stg 4.1 شبیه سازی شد. در این جنگل ها نیز یک شبکه آماربرداری مشابه آنچه در جنگل های استفاده شده بود یعنی دارای طرح منظم با شروع نقطه تصادفی و با ابعاد 70×70 متر طراحی شد و به این وسیله 104 نمونه از این جنگل ها برداشت شد. در مرحله بعد الگوی پراکنش درختان با استفاده از تابع k رایپلی و روش حلقه o، شاخص های کوادراتی نسبت واریانس به میانگین، موریسیتا، لوید و شاخص های فاصلهای جانسون و زایمر، پیلو، هاپکینز، ابرهارت، هینز و شاخص c محاسبه شدند. تحلیل ها نشان داد که نتایج تعیین الگوی پراکنش در جنگل های شبیه سازی شده بر اساس این دو روش یکسان است. اما در جنگل طبیعی روند و مقیاس رخ دادن الگو ها در این دو روش متفاوت است. نمونه برداری با روش قطعه نمونه و استفاده از شاخص های کوادراتی نیز به درستی الگوی پراکنش را تعیین نمود. در حالی که شاخص های فاصله ای الگو های متفاوتی را برای جنگل طبیعی و سه جنگل شبیهسازی شده نشان دادند. بر اساس این تحقیق مناسب ترین روش برای تعیین الگوی مکانی روش داده های نقشه کشی شده است و تابع kرایپلی و حلقه o نسبت به شاخص های کوادراتی و فاصله ای برای تعیین الگوی مکانی نتایج صحیح تری ارائه می دهند.

رابطه ی عالم خیال با نگارگری بسیار ظریف اما پر معناست. در فلسفه ی هنر اسلامی، عالم خیال از ارکان اساسی خلق و شکل گیری فرم ها و تصاویر خیال انگیز است. تفکرات عمیق و خلاق فیلسوف مسلمان در باب عالم خیال نیز از جنبه های بسیار مهم در فلسفه ی اسلامی به شمار می آید. این پژوهش با تحلیل آرای فلاسفه ی اسلامی (ابن سینا، سهروردی، ملاصدرا) در باب عالم خیال، در پی پاسخ به این مهم است که جایگاه و اهمیت آن را در قوه ی متصوره یا تصویرگر نشان داده و از سوی دیگر، رابطه ی آن را با تصویرگری در نگارگری ایرانی مدنظر قرار خواهد داد. تحلیل نگاره ها بر پایه ی تطبیق نظرات سه فیلسوف مسلمان می باشد. به گونه ای که ردپای اندیشه های ابن سینا در باب عالم خیال در نگاره های منافع الحیوان ، اندیشه های ملاصدرا در طبیعت گرایی آثار رضا عباسی و درخشش اندیشه های سهروردی در فضای خیالی و بهشت آسای نگاره های هفت اورنگ جامی بررسی و تحلیل ساختاری می شود. نتایج نشان می دهد که هنرمند نگارگر با تکیه بر قوه ی خیال در هر دوره از تاریخ هنر ایران به گونه ای نقشی از عالم خیال به جای گذاشته است. با مشاهده ی هر نقش که از عقل خیال اندیش هنرمند نگارگر بر صفحه کاغذ نشسته است، پرده از پیوندی که میان روح و ذهن خلاق هنرمند نگارگر و عالم خیال است برداشته شده و پنجره ای مصفا بر چشم و دل مشاهده گر به عالم خیال گشوده می شود.