پژوهش حاضر به بررسیِ میزانِ فراوانیِ وندهای زبانِ فارسی در گویه های مختلف و طبقه بندیِ آن ها از این منظر می پردازد. برای این منظور، ابتدا متن هایی از گونه های مختلفِ نوشتارِ فارسیِ معاصر مربوط به سال های 1380 تا 1392 جمع آوری و ده گویه ی مختلف از آن ها به ترتیب از رسمی ترین تا غیررسمی ترین گویه شاملِ نامه ی اداری، متنِ علمی، سرمقاله، داستان، خاطرات، وبلاگ، نامه ی شخصی، ایمیل، پیامک و چت انتخاب شد. میزانِ فراوانیِ وندهای فارسی پس از مطالعه و بررسیِ آن ها در گویه ها به دست آمد و در جدول و نمودارهای جداگانه ارائه شد. نتایجِ کلّیِ پژوهش نشان می دهد وندهای مطابقه ی فعلی بیش ترین فراوانیِ وندهای تصریفی و وندهای اشتقاقیِ /-i/ و /-e/ بیش ترین فراوانیِ وندهای اشتقاقی را به خود اختصاص می دهند. در میانِ گویه ها، چت از بیش ترین فراوانی در وندهای تصریفی و متنِ علمی از بیش ترین فراوانی در وندهای اشتقاقی برخوردارند. در گویه های کم تر رسمی و غیررسمی وندهای اشتقاقیِ کم تر و در گویه های رسمی تر، وندهای اشتقاقیِ بیش تری به کار می رود.