هدف از انجام این پایان نامه ایجاد پوشش نانو کامپوزیتی نیکل-اکسید گرافن احیا شده به روش رسوب همزمان الکتروشیمیایی به منظور افزایش خواص سایشی آن بوده است. در ابتدا اکسید گرافن به روش بهبود یافته هامرز سنتز شد و در ادامه محلول آبی اکسید گرافن به حمام وات آبکاری نیکل اضافه شد و بر روی زیرلایه های مس خالص رسوب داده شد. اثر پارامتر های مختلف رسوب دهی بر روی خواص سایشی و خوردگی پوشش های نانو کامپوزیتی بررسی شد و ترکیب بهینه پوشش بدست آید. متغیر های مهم این فرآیند غلظت اکسید گرافن در ترکیب حمام و دانسیته جریان آبکاری می باشند. مورفولوژی و ساختار فازی پوشش ها توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) و آنالیز تفرق اشعه x مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. همچنین آنالیز های طیف سنجی رامان و ftir و امپدانس برای بررسی اکسید گرافن سنتز شده و میزان احیای آن در حین فرایند آبکاری مورد بررسی قرار گرفت. خواص خوردگی پوشش ها نیز در محلول 3.5 درصد وزنی کلرید سدیم از طریق آزمون پلاریزاسیون پتانسیو دینامیک و خواص سایشی از طریق آزمون پین روی صفحه بررسی شد. نتایج نشان داد که با افزایش مقدار اکسید گرافن در حمام وات، خواص خوردگی پوشش بهبود یافته و دانسیته جریان خوردگی به شدت کاهش می یابد. با توجه به طیف سنجی ftir و همچنین آزمون امپدانس مشخص شد که در پوشش با حمام آبکاری حاوی 0/6 mg.ml-1 اکسید گرافن بیشترین میزان احیای این اکسید در پوشش نیکل اتفاق افتاده است. از طرفی با افزایش دانسیته جریان آبکاری تا میزان 8 ma.dm-2 خواص خوردگی پوشش ها افزایش یافته است. بیشترین کاهش در ضریب اصطکاک در پوشش با دانسیته جریان 10 a.dm-2 و حمام حاوی 0/44 mg.ml-1 اکسید گرافن بدست آمده است. به طوری که ضریب اصطکاک به مقدار 50 درصد کاهش یافته است. در نهایت، اضافه کردن اکسید گرافن احیا شده به پوشش نیکل باعث افزایش چشمگیری در خواص سایشی و خوردگی می شود.