چکیده گویش سنگسری از دسته گویش های سمنانی متعلق به گویش های حاشیه دریای خزر از شاخه غربی زبان های ایرانی نو است. این گویش هم اکنون بین اهالی مهدی شهر، درجزین و حومه متداول است. این گویش نیز مانند بسیاری از گویش های دیگر مورد بررسی دقیق زبان شناختی قرار نگرفته است؛ این در حالی است که جنبه های مختلف آن مانند ساخت صرفی و نحوی و دستگاه آوایی آن دارای ویژگی های منحصر به فرد است که با زبان فارسی معیار تفاوت های چشم گیری دارد. این پژوهش با عنوان «بررسی فرآیندهای واژه سازی در گویش سنگسری» به بررسی عمده ترین فرآیندهای واژه سازی در این گویش می پردازد؛ به این ترتیب که ابتدا هدف ها، پرسش ها و فرضیه های پژوهش در فصل اول بیان می شوند ، سپس در فصل دوم به بررسی مطالعات پیشین پیرامون واژگان و ساخت واژه گویش های ایرانی و سپس به بررسی پژوهش های پیرامون گویش سنگسری پرداخته می شود. در فصل سوم به تعریف برخی مفاهیم بنیادی پیرامون موضوع پژوهش پرداخته می شود و در فصل چهارم داده های گردآوری شده از این گویش مورد تجزیه و تحلیل قرار خواهند گرفت. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که فرآیندهای اشتقاق و ترکیب فعال ترین فرآیندهای واژه سازی در این گویش هستند، همچنین فرآیندهای تکرار و اتباع نیز از جمله فرآیندهای پرکاربرد در واژه سازی گویش سنگسری هستند.