سرمایه گذاری مستقیم خارجی (fdi) با توجه به ساختار آن می تواند در برابر آزادسازی تجاری عکس العمل های متناقضی از خود نشان دهد. با توجه به افزایش مشارکت کشورهای درحال توسعه در موافقتنامه های تجارت ترجیحی ( pta ) در طی دو دهه گذشته، این سوال مطرح می شود که شرکت در چنین توافقاتی چه اثری بر سرمایه گذاری مستقیم خارجی بر جای می گذارد؟ لذا، در این مطالعه به بررسی اثر شرکت در این موافقتنامه ها بر سرمایه گذاری مستقیم خارجی با به کارگیری الگوی داده های تابلویی در مجموعه ای از کشورهای منتخب درحال توسعه شامل: آفریقای جنوبی، اردن، ایران، پاناما، پرو، تونس، جمهوری دومینیکن، فیلیپین، کلمبیا، کنگو، مراکش و مصر، طی سال های 1995-2011 پرداخته می شود. نتایج نشان می دهد که مشارکت در موافقتنامه های تجارت ترجیحی اثر مثبت بر ورود سرمایه گذاری مستقیم خارجی دارد و با افزایش اندازه بازار مشترک گسترده ( بازاری که مجموع شرکای هر موافقتنامه با یکدیگر تشکیل می دهند) و کاهش متوسط فاصله ی شرکای موافقتنامه های تجارت ترجیحی، ورود سرمایه گذاری مستقیم خارجی افزایش پیدا می کند. علاوه بر این نتایج، تحقیق پنج کانال که از طریق آن آزادسازی ترجیحی ممکن است سرمایه گذاری مستقیم خارجی را تحت تأثیر قرار دهد، شامل: اثرات مستقیم مقررات سرمایه گذاری، بهبود در شرایط سرمایه گذاری، اثرات غیر مستقیم تغییرات در جریان های تجاری، ایجاد یک بازار گسترده و اثرات رشد بلند مدت را نیز شناسایی می کند