مطالعه حاضر با هدف تبدیل پساب ماهی به ماده غذایی دارای ارزش برای استفاده در جیره آبزیان، با استفاده از سیستم بیوفلوک (biofloc) و منابع کربنی متفاوت انجام شد. این آزمایش با چهار تیمار شامل تیمار شاهد بدون اضافه کردن منبع کربنی، تیمار ملاس، تیمار شکر و تیمار ترکیبی (50%ملاس و 50%شکر) با 3 تکرار انجام گرفت. آزمایش با اضافه کردن مقدار 200 گرم فضولات ماهی به همراه 5 لیتر پساب برای هر تکرار و محاسبه و اضافه کردن منابع کربنی (شکر و ملاس چغندر) مورد نیاز تیمارها، در دمای ?c 25 و هوادهی به مدت 5 روز انجام شد. نمونه برداری در زمانهای صفر، 24 و 72 ساعت برای اندازه گیری ترکیبات نیتروژنی (nh3،no2،no3)، اکسیژن محلول و ph برداشت شد و کشت میکربی بر روی محیط کشت bhi در این زمانها انجام گرفت. توده زیست ضعیف در تیمار شاهد تشکیل شد اما قابل برداشت نبود. توده زیست سایر تیمارها؛ ترسیب و خشک شد و پروتئین خام، چربی خام، کربوهیدرات خام و خاکستر آن اندازه گیری شد. آنالیز مجموع داده های ترکیبات نیتروژنی، جذب این ترکیبات را توسط توده زیست تایید کرد. نتایج آنالیز شیمیایی نشان داد که تیمار ترکیبی با 4/0±4/20% دارای بیشترین پروتئین و تیمارهای ملاس و شکر به ترتیب2/0±3/19% و 1/0±0/20% بودند و از لحاظ آماری با همدیگر اختلاف معنی دار داشتند (05/0> p). میزان چربی خام در تیمار شکر با 7/1±3/3 % بیشتر از 4/0±8/1% و6/0±6/1% در تیمارهای ملاس و ترکیبی بود و اختلاف معنی داری مشاهده شد (05/0> p) اما تیمارهای ملاس و ترکیبی با همدیگر اختلاف معنی دار نداشتند. در میزان کربوهیدرات نیز اختلاف معنی داری بین تیمارها وجود نداشت. با تست های میکروبی، باکتری فعال در سیستم بیوفلوک از نوع آئروموناس هیدروفیلا تشخیص داده شد. نتیجه گیری می شود عمل آوری فضولات ماهی با این سیستم موجب تولید توده زیست با ارزش غذایی مناسب، برای استفاده در جیره آبزیان می باشد. همچنین با استفاده از ترکیب ملاس و شکر می توان توده زیستی با ارزش بالاتر بدست آورد. کلمات کلیدی: بیوفلوک (biofloc)، پساب ماهی، ترکیبات نیتروژنی، ارزش غذایی