بیمارستان به عنوان مهمترین و پرهزینه ترین واحد نظام بهداشت و درمان شناخته می شود. افزایش هزینه های درمان و محدودیت منابع سبب شده است که بیمارستان به عنوان یک واحد اقتصادی مورد ارزشیابی اقتصادی قرار گیرد. این پژوهش کارایی یازده بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی زاهدان در سالهای 1387 تا 1390 مطالعه می کند. پنج نهاده شامل تعداد پزشک، تخت، پرستار، سایر پرسنل، اتاق عمل و شش ستانده شامل میانگین روز بستری، ضریب اشغال تخت، فاصله چرخش تخت، پذیرش سرپایی، پذیرش بستری در نظر گرفته شد. در این حالت هفت بیمارستان در این سالها صد در صد کارا شناخته شدند. لذا برای تفکیک پذیری بیشتر کارایی بیمارستانها با کاهش تعداد نهاده ها و ستانده ها کارایی مجددا محاسبه گردید. کاهش تعداد نهاده و ستانده منجر به کاهش تعداد واحدهای کارا و نیز کاهش متوسط کارایی فنی می گردد. در مرحله بعد با در مظر گرفتن دو نهاده تخت و کادرفعال (ترکیب خطی و وزنی چند نهاده پزشک، پرستار، سایر پرسنل ) و دو ستانده تعداد بستری و سرپایی، متوسط کارایی فنی 748/0 محاسبه شد. سپس بیمارستانها رتبه بندی شدند. عمده ناکارایی مربوط به ناکارایی مقیاس و عمده مازاد مربوط به نهاده سایر پرسنل می باشد. اکثر بیمارستانها از نظر مدیریتی کارا بودند. (متوسط کارایی مدیریت 906/0)