جلال آل احمد از نویسندگان صاحب سبک معاصر ایران است. بررسی های انجام شده درمورد سبک آل احمد در داستان نویسی تاکنون متوجه زبان تند،عصبی و عجولانه ی آل احمد بوده است. همچنین برخورداری از زبان متون کهن فارسی در آثار آل احمد توجه سبک شناسان را به خود جلب کرده است. پژوهش حاضر در صدد است با بهره گیری از عناصر سازنده ی داستان به بررسی سبک شناسانه ی داستان های کوتاه آل احمد بپردازد و در این زمینه از کتاب مبانی سبک شناسی از پیتروردانک بهره می جوید. شاخص های مورد بررسی در این پژوهش درواقع عناصر داستانی است که در سبک و زبان نویسنده تأثیرگذار بوده است. زاویه ی دید از عناصر مهم و تأثیرگذار در داستان است که در داستان های کوتاه آل احمد بیشترین تأثیر را بر زبان و سبک نویسنده داشته است.ده داستان مورد بررسی در این پژوهش با توجه به راویان اول شخص یا سوم شخص هریک به دو دسته تقسیم می شوند و دارای مشخصه های سبکی مختص به خود هستند.