میل به جاودانگی و نامیرایی و تلاش برای رهایی از مرگ یکی از مهم ترین دغدغه های فکری بشر در طول تاریخ بوده و سابقه ای به درازای عمر بشریت داشته که با مدارک تاریخی نیز قابل اثبات می باشد. انسان در مسیر یافتن راه حلّی برای جاودانگی و تحقّق رویای خویش، به داستان‏سرایی پرداخته و این آرزو را در قالب روایات و شخصیت های اسطوره ای و ملی و دینی متجلی کرده که در تمام فرهنگ‏ها و مذاهب؛ در آثار هنری و ادبی جلوه‏گر می‏شوند. بارزترین شخصیت اسطوره ای بین النهرینی "گیلگمش" معرفی شده که در راه رسیدن به جاودانگی سفری را در پیش می گیرد و در فرهنگ ایرانی- اسلامی هم شخصیت "اسکندر" به عنوان جوینده چشمه آب حیات، دست مایه آفرینش آثار ادبی و هنری بسیاری شده است. این روایات به علت مضمون خاص خود، در قالب رسانه های مختلف از جمله تصویرسازی بازنمود یافته اند. در این رساله نیز تلاش می‏شود تا تجلیّات تصویری این جستجو برای جاودانگی را در فرهنگ های مختلف مطالعه کرده و با روش نقد اسطوره ای "جوزف کمبل" و نظریه "تک اسطوره " وی مورد تطبیق و خوانش قرار دهیم و پس از آن؛ بر اساس روابط میان متنی و نظریه "ترامتنیت ژرار ژنت" به کشف علل تمایزات در تصاویر پرداخته و تأثیرات بافت و بستر اجتماعی و فرهنگی را در بروز این اختلافات، بررسی نماییم. از سوی دیگر امکان مطالعه متون کلامی و تصویری این روایات در چرخه تک اسطوره بررسی شده تا قابلیت های این الگو در رسانه های گوناگون کشف شود.