این پژوهش در پی مقایسه تاتیر ابعاد کالبدی و اجتماعی فضای شهری، بر میزان احساس نشاط و سرزندگی در فضاهای شهری انجام شد. فضاهای شهری سرزنده با دلایل یکسانی پدید نمی آیند، ولی دارای اصول مشترکی در طراحی اند، بنابراین سعی شد اصولی جهت طراحی بر اساس ارتقای این کیفیت در فضاهای شهری ارائه شود. پیش فرض این تحقیق، موثرتر بودن نقش مولفه های اجتماعی در میزان ادراک کیفیت سرزندگی بود، که پس از شناسایی معیارهای موثر بر کیفیت سرزندگی از طریق مطالعه مبانی نظری به بررسی و تحلیل خیابان ولی عصر تهران به عنوان نمونه موردی پرداخته شد. روش مورد استفاده در این پژوهش، راهبرد تحقیق کیفی، با رویکرد نظریه های زمینه ای می باشد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسش نامه و مشاهدات میدانی بوده و اطلاعات بدست آمده توسط روش توصیفی و نرم افزارهای spss و gis تحلیل شده اند. یافته ها تفاوت چندانی میان تاثیر مولفه های کالبدی و اجتماعی بر ادراک کیفیت سرزندگی را نشان نداد. نتیجه حاصل از پژوهش، بیانگر آن است که ابعاد اجتماعی و کالبدی فضای شهری، رابطه ای پویا و دوسویه داشته، به نحوی که بافت کالبدی توسط فرایندهای اجتماعی تولید، و خود بر آن ها تاثیر گذار است. کیفیات کالبدی فضای شهری زمینه ساز کیفیات بعد اجتماعی بوده و پشتیبانی مولفه های اجتماعی از مولفه های کالبدی پیوندی استوار میان آنان برقرار می نماید. لذا توجه صرف به چند مولفه از ابعاد کالبدی و اجتماعی در طراحی نمی تواند ضامن ادراک کیفیت سرزندگی فضای شهری باشد. البته چگونگی برقراری ارتباط میان این مولفه ها، تاثیر زیادی بر میزان دستیابی به این کیفیت خواهد داشت. لذا مدیریتی هماهنگ میان مولفه های کالبدی و اجتماعی می تواند رمز دستیابی به ادراک این کیفیت باشد.