زمینه و هدف: سرطان پستان شایع ترین انواع سرطان و دومین علت مرگ ناشی از سرطان در زنان است. زنان در تمام سنین در معرض خطر ابتلا به سرطان پستان قرار دارند و با افزایش سن این خطر بیشتر می شود. در صورت تشخیص زود هنگام بیش از 90 درصد مبتلایان درمان می شوند. خودآزمایی پستان یکی از روش های موثر در تشخیص زود هنگام سرطان پستان می باشد. این مطالعه با هدف مقایسه تأثیر روش های آموزش بهداشت در ارتقای خودآزمایی پستان در پرستاران زن شهر زابل انجام شد. روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه مداخله ای شاهد دار است که بر روی 105 نفر از پرستاران بیمارستان های شهر زابل انجام گرفت که 35 نفر در گروه مداخله با روش سخنرانی، 35 نفر در گروه مداخله با روش تلفن همراه و 35 نفر در گروه شاهد قرار گرفتند. قبل از انجام مداخله آموزشی پرسشنامه محقق ساخته توسط واحدهای مورد پژوهش تکمیل شد، سپس مداخله آموزشی در گروه های مداخله اجرا گردید. 3 ماه بعد از مداخله، پس آزمون با استفاده از همان پرسشنامه اولیه انجام شد و داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 19 و آزمون آنالیز واریا نس یک طرفه، تی زوجی، همبستگی پیرسون و کای دو تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: آزمون آنالیز واریا نس یک طرفه نشان داد که قبل از مداخله تفاوت میانگین نمرات آگاهی، نگرش و عملکرد بین گروه های مداخله و گروه شاهد از لحاظ آماری معنی دار نبود(05/0 <p) اما این تفاوت بعد از مداخله معنی دار بود(05/0>p) بعد از مداخله افزایش معنی دار در میانگین نمره آگاهی، نگرش و عملکرد در دو گروه مداخله روی داد(05/0 >p) اما این تفاوت در گروه شاهد معنی دار نمی-باشد(05/0 <p). همچنین مشخص شد که این افزایش در گروه تلفن همراه برای نگرش و مهارت به طور معنی دار بیشتر از گروه سخنرانی می باشد(05/0 >p). نتایج: نتایج این مطالعه نشان دهنده ی تأثیر مثبت آموزش بر ارتقای رفتارهای بهداشتی و پیشگیری کننده در رابطه با سرطان پستان می باشد. همچنین نتایج حاکی از آن می باشد که آموزش از طریق تلفن همراه تأثیرگذاری بیشتری نسبت به روش سخنرانی دارد. واژگان کلیدی: آگاهی، نگرش، عملکرد، خودآزمایی پستان، پرستاران.