هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط میان گرایش به معنویت ، رضایت زناشویی با سلامت عمومی و فرسودگی شغلی در پرستاران زن متأهل بود. روش : پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بوده است.جامعه آماری پژوهش را پرستاران زن متأهل و شاغل(به صورت رسمی) در بیمارستان های شهر کرمان تشکیل می دادند که حجم نمونه 210 نفر و با ترکیبی از روش خوشه ای چند مرحله ای با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند . آزمودنی ها به وسیله پرسشنامه گرایش به معنویت، رضایت زناشویی، فرسودگی شغلی، سلامت عمومی مورد آزمون قرار گرفتند.پس از گرد آوری اطلاعات ، برای تجزیه و داده ها از روش های همبستگی پیرسون ، رگرسیون خطی همزمان ، استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که بین گرایش به معنویت با سلامت عمومی (47/0 =r )، و بین گرایش به معنویت با فرسودگی شغلی (38/0 - = r )، و بین رضایت زناشویی با سلامت عمومی (48/0 = r) ، و همچنین بین رضایت زناشویی با فرسودگی شغلی در پرستاران زن متأهل (46/0 - = r) ،وجود دارد . بعلاوه نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که 47% از تغییرات مربوط به سلامت عمومی پرستاران زن متأهل را گرایش به معنویت تبیین می کند . هم چنین 41% از تغییرات مربوط به سلامت عمومی پرستاران زن متأهل را رضایت زناشویی تبیین می کند .نتایج گرایش به معنویت و رضایت زناشویی برای پیش بینی فرسودگی شغلی نشان می دهد که گرایش به معنویت ، 32% از تغییرات مربوط به فرسودگی شغلی پرستاران زن متأهل را تبیین می کند؛ هم چنین 46% از تغییرات مربوط به فرسودگی شغلی پرستاران زن متأهل را رضایت زناشویی تبیین می کند . نتیجه گیری:یافته های پژوهش حاکی از این است که گرایش به معنویت و رضایت زناشویی بیشتر ، با افزایش سطح سلامت عمومی و کاهش سطح فرسودگی شغلی پرستاران زن متأهل همراه است.