رویارویی با مسائل و تحمل استرس های روزمره بخشی از زندگی هر انسانی است.آشنایی با نحوه برخورد و چگونگی حل مسائل و مقابله با استرس ها، فرد را از آسیب پذیری در در برابر آسیب های اجتماعی بویژه گرایش به اعتیاد ایمن می-سازد. پژوهش حاضر به مقایسه تأثیر آموزش مهارت های حل مسئله و مقابله با استرس به دو روش سنتی و کارگاهی در کاهش گرایش به اعتیاد دانشجویان پسر دانشگاه اراک در سال تحصیلی92-91پرداخته است. پژوهش حاضر از جمله طرح های نیمه آزمایشی و مجموعه طرح های دو گروه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون است و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان پسر دانشگاه اراک که در دانشکده ادبیات و علوم انسانی در سال تحصیلی 92-91 مشغول به تحصیل بوده اند،می باشد که با روش نمونه گیری در دسترس 30 دانشجو انتخاب شدند و با گزینش تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. در مرحله پیش آزمون میزان گرایش به اعتیاد در هر یک از آن ها بوسیله پرسشنامه گرایش به اعتیاد(aps) اندازه گیری شد. گروه اول تحت آموزش سنتی مهارت های حل مسئله و مقابله با استرس و گروه دوم هر یک از مهارت ها را با روش کارگاهی آموزش دیدند. بعد از آموزش میزان گرایش به اعتیاد هر یک از دانشجویان با استفاده از پرسشنامه مذکور اندازه گیری شد. تحلیل آماری داده ها در سطح معنادار 05/0p< نشان داد که آموزش مهارت های حل مسئله و مقابله با استرس به دو روش سنتی و کارگاهی در کاهش گرایش به اعتیاد موثر بوده است. همچنین هر یک از روش های سنتی و کارگاهی تفاوت معناداری ندارند اما از لحاظ مقایسه نتایج میانگین ها می توان گفت روش کارگاهی موثرتر بوده است. لذا برگزاری کلاس ها و کارگاه های آموزش مهارت های حل مسئله و مقابله با استرس،می تواند فرد را قادر سازد که بدون لطمه زدن به خود و دیگران به شکل موثر رفتار کند و لذا از گرایش آنان به سمت مواد مخدر به عنوان یک راهبرد مقابله-ای جلوگیری به عمل آورد.