ی قالبی یکی از انواع شکست های اتصالات در سازه های فولادی می باشد که تاکنون مورد توجه محققین زیادی قرار گرفته است. از میان مطالعات انجام شده بر روی این شکست بخش اعظم آن در زمینه اتصالات پیچی بوده و سهم مطالعات در زمینه اتصالات جوشی معدودتر می باشد. در این مطالعه با انجام تست های آزمایشگاهی به فراهم آوردن شواهد فیزیکی برای بررسی و شناخت گسیختگی قالبی 6 نمونه اتصال جوشی ورق اتصال به بادبند تحت کشش که از پرکاربردترین اتصالات در سازه های فولادی بشمار می آید پرداخته و رفتار اتصال و مکانیزم شکست مورد بررسی قرار گرفته است. در همه نمونه های آزمایشگاهی گسیختگی قالبی با پیدایش یک یا دو ترک متقارن در انتهای صفحه کششی مشاهده شده و نشان می دهد این شکست می تواند حالت شکست حاکم در اتصالات جوشی باشد. در ادامه مطالعه اجزای محدودی به منظور کامل کردن تستهای آزمایشگاهی انجام گرفت. دقت مدلسازی در مقایسه با نتایج آزمایشگاهی بدست آمده در زمینه های مختلفی اعتبار سنجی گردید و مشاهده شد که مدلهای اجزای محدودی دارای توان مناسبی در شناخت گسیختگی قالبی و ظرفیت این شکست برای اتصال مورد نظر می باشند. با استفاده از مدلهای اجزای محدودی مطالعه پارامتریک برروی این شکست انجام شده و در آن تاثیر پارامترهایی چون ضخامت ورق اتصال، مساحت و شکل ناحیه همپوشانی اتصال، طول صفحه کششی و صفحه برشی و نسبت طول کشش به برش در ظرفیت گسیختگی قالبی اتصال بررسی گردید و نشان داد ضخامت ورق اتصال رابطه مستقیم با بار گسیختگی قالبی داشته وتاثیر آن در تغییرات بار شکست از مساحت نشیمن ودیگر پارامترها بیشتر می باشد. همچنین جهت طراحی مناسب تر گسیختگی قالبی اتصال باید توجه داشت که اتصال با شکل نشیمن مستطیلی با نسبت طول صفحه کششی به طول صفحه برشی بزرگتر از یک برای ناحیه همپوشانی بادبند برروی ورق اتصال، ظرفیت گسیختگی قالبی بزرگتری از اتصال با شکل نشیمن مربعی و یا مستطیلی با نسبت کمتر از یک دارد.