هنر اجرا یک رشته پیچیده و دائما در حال تغییر است که در واقع پشتوانه آن بررسی متفکرانه ای است که بین شبکه های اجتماعی متراکم و ایده های اجرا ارتباط و اتصال دارد و ارتباط های اجتماعی ، فرهنگی و عقلانی را به واسطه ی آن ارتقا می دهد ، در واقع هنر اجرا به منزله ی یک نوع برش انتقادی در نوع کارکرد یک بدن در جامعه ای از بدن ها به سوی تلاش های مدرن برای درک فعالیتهای اجتماعی – انسانی و تحلیل ابزارهای آن مورد استفاده قرار گرفته است. هنر اجرا وابسته به شرایط و ضوابط خاصی است و کار یک هنرمند اجرا شناخت واقعیت جهان از راه کشف و تجربه است که مسلماً با تغئیر هر کدام از این شرایط در هر جامعه و درونیات هر هنرمند نوع اجرا متفاوت می گردد. از اهداف این پژوهش آن است که این ساختار جدید به طور کامل ریشه یابی و مورد بررسی قرار گیرد. شالوده های بنیادین آن مورد بحث قرار گرفته و عوامل تشکیل دهنده ی یک اجرا شناسایی گردد . همچنین این پژوهش سعی دارد از طریق رویکرد تاریخی و هستی شناسانه ماهیت هنر اجرا را در غرب و ایران مورد بررسی قرار دهد و با کنکاش در همه ی سرنخ هایی که هنر اجرا از گذشته تا به امروز به جای گذاشته، این هنر را به خصوص در ایران بیشتر مورد شناسایی قرار دهد. این پژوهش در پایان به نتایج قابل توجهی در زمینه شناخت تفاوت میان اجرا و هنر اجرا، شباهت های میان هنر اجرای امروز با آثار اجرای سنتی ایرانی دست یافته است. همچنین این پژوهش با بررسی آثار هنرمندان ایرانی این رسانه به شکل میدانی و مصاحبه با چندتن از این هنرمندان ، سعی در پیدایی آسیب هایی نموده است که در آثار اجراهای امروزین به چشم می خورد.