گلیم بافی یکی از هنرهای دستی در استان خراسان جنوبی می باشد که به دلیل محدودیت در تولید، رواج چندانی نیافته و کمتر شناخته شده است. حال آنکه شناخت این هنر می تواند ارزش های نهفته درآن را معرفی نماید، و جایگاه این دست بافته را به عنوان یکی از ارکان اقتصادی، فرهنگی و هنری استان مشخص نماید. پژوهش حاضر با این دیدگاه و به منظور حفظ و احیاء اصالت تاریخی و قومی این هنر در حال فراموشی، در صدد تبیین ویژگیهای گلیم خراسان جنوبی و ارائه راهکارهای عملی در راستای احیا، تقویت و توسعه گلیم بافی در این استان می باشد. روش گردآوری اطلاعات مطالعه کتابخانه ای، اسنادی (مکتوب و تصویری) و مصاحبه با اساتید فن و دست اندرکاران می باشد و داده ها از طریق توصیف، استنباط و استنتاج سامان یافته اند. مهم ترین نتایج این پژوهش بیانگر آن است که به لحاظ هنری، فرم و رنگ و اکثر نقوش گلیم این استان متاثر از طبیعت پیرامون می باشد و با نقوش گلیم های سیستان و بلوچستان، کرمان به لحاظ فرم و بعضا رنگ تشابه داشته، لیکن با اسامی متفاوت. شایان ذکر است این تشابه فرمی در گلیم های افغانستان نیز دیده می شود. علاوه بر این یافته های پژوهش حکایت از آن دارد که بین نقوش گلیم های یاد شده و مذهب، باورها و سنت های مردم این منطقه .رابطه مستقیمی برقرار است که خود می تواند دلیلی بر وجود تشابه های یاد شده باشد. بررسی ها نشان می دهد که کاهش ارزش اقتصادی این هنر از آن سبب است که جنبه های کاربردی آن رفته رفته تضعیف گردیده و تولید بسیار محدود و بدون برنامه و فعالیت های بازاریابی، خرید و فروش آن را از رونق انداخته است.