در این کار، سه بخش خوردگی الکتروشیمیایی ایمپلنت های cu-zn پوشش داده شده با هیدروکسی آپاتیت، مطالعه نظری هیدروکسی آپاتیت و پاراستامول مورد بررسی قرار گرفته شد. بررسی مقاومت خوردگی آلیاژ cu-zn پوشش داده شده با هیدروکسی آپاتیت در محلول هنکس، با روش پتانسیواستات انجام شد. بررسی الکتروشیمیایی و آنالیز پلاسمای جفت شده القایی، کاهش خوردگی پس از اعمال پوشش و کاهش آزاد سازی یون از سطح نمونه پوشش داده شده را نشان داد. در مطالعه نظری هیدروکسی آپاتیت، برهمکنش چهار یون کلر، فلوئور، آرسنیک و روی با صفحه 1 هیدروکسی آپاتیت با استفاده از روش نظریه تابعی چگالی در تراز b3lyp/6-31+g (d,p) و آنالیز qtaim مورد بررسی قرار گرفت. نتایج محاسبات نشان داد که آرسنیک قوی ترین برهمکنش را با هیدروکسی آپاتیت نسبت به سه یون دیگر تشکیل می دهد. مطالعه برهمکنش های هیدروژنی پاراستامول و مولکول آب با بهره گیری از محاسبات dft در تراز b3pw91/6-31+g (d,p) و آنالیز nbo و qtaim صورت گرفت. پایداری کمپلکس ها با بررسی طول پیوندهای هیدروژنی، انرژی ها و پارامترهای نقاط بحرانی، تعیین گردید و نشان داده شد با افزایش تعداد مولکول های آب، کمپلکس حاصل پایدارتر خواهد بود و پیوندهای هیدروژنی تشکیل شده بین مولکول آب و اتم های اکسیژن پاراستامول قوی تر از پیوند مولکول آب با اتم نیتروژن پاراستامول است.