گردشگری یک فعالیت منبع پایه است و به جاذبه ها و خدمات وابسته است، اما در عین حال توسعه موفقیت آمیز آن مستلزم میهمان نوازی و استقبال از طرف جامعه میزبان نیز می باشد. به طوری که بدرفتاری، بی علاقگی و سوءظن جامعه محلی، نهایتاً به گردشگران منتقل خواهد شد و احتمالاً عدم تمایل گردشگران به بازدید مجدد از مقصدهای مذکور، را در پی خواهد داشت. بدین سان درک واکنش جامعه محلی و عواملی که برروی این طرز تفکر تأثیر می گذارند، به منظور دستیابی به حمایت مطلوب جامعه میزبان از توسعه گردشگری امری ضروری به شمار می آید . گرایش و حمایت ساکنین یکی از مولفه های کلیدی در رویکرد توسعه گردشگری محسوب می شود. شوش یکی از شهرهای جاذب گردشگری است چگونگی مطلوبیت حضور گردشگران در دید جامعه میزبان مسئله اصلی این پژوهش است. هدف این تحقیق، به بررسی مطلوبیت گردشگری بر اساس نظریه داکسی در شهرشوش می پردازد.. این تحقیق به لحاظ روش از نوع نظری – کاربردی است روش تحقیق توصیفی –تحلیلی واز نظر بنیادین در حیطه جغرافیای رفتاری است . جامعه آماری به سه گروه خانوارهای ساکن معمولی، فعالان بخش تجاری و خدماتی و شاغلان بخش عمومی تقسیم و از روش نمونه گیری طبقه ای با حجم نمونه 400 نفر (روش کوکران) استفاده شد. به منظور تحلیل متغیرهای مورد مطالعه ، با استفاده از نرم افزار spss و روش های آماری همبستگی و آزمون های آماری ناپارامتریک استفاده شده است . مختصری از نتایج تحقیق نشان می دهد ماهیت نگرش و گرایش ساکنان محدوده مورد مطالعه نسبت به گروههای گردشگری با یکدیگر تفاوت معنی داری دارند به طوریکه نظرجامعه میزبان نسبت به گروه های مختلف گردشگر و گروههای متفاوت اقتصادی اجتماعی تفاوت معنی داری دارند. جامعه میزبان از حضور گروههای متفاوت گردشگربا توجه به شاخص های داکسی ،نظرات متفاوتی دارند.بر اساس شاخص رنجش داکسی جامعه میزبان در مرحله رضایت قرار دارد.با توجه به نتایج تحقیق راهکارهایی ارائه گردید.