پژوهش حاضر به بررسی رابطه ی بین هوش و مهارت های ادراکی زبان در میان زبان آموزان فوق متوسط پرداخت که در آن جنسیت و گروه سنی به عنوان متغیرهای تعدیل کننده لحاظ شدند. شرکت کنندگان این تحقیق 102 زبان آموز دختر و پسر از دو شعبه ی موسسه ی زبان شکوه و دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر بودند. سه ابزار برای جمع آوری داده ها مورد استفاده قرار گرفت: 1) آزمون تعیین سطح آکسفورد (2011) جهت تعیین سطح زبان آموزان شرکت کننده، 2) ماتریس های پیشرفت ریوِن (rpm) جهت تعیین ضریب هوشی، و 3) مجموعه ای از آزمون های درک خواندن و درک شنیداری ایلتس جهت تعیین درک خواندن و شنیدن شرکت کنندگان. ضریب همبستگی پیرسون و تبدیل r-به-z فیشر برای تحلیل داده های بدست آمده مورد استفاده قرار گرفت. نتایج حاکی از رابطه ی معنادار آماری بین هوش و درک خواندن و درک شنیداری بود. البته، تفاوت بین شرکت کنندگان دختر و پسر در مورد رابطه ی بین هوش و مهارت های ادراکی زبان از لحاظ آماری معنادار نبود. علاوه بر این، این همبستگی برای شرکت کنندگانی که بین 18 تا 22 سال سن داشتند قویتر از دیگر گروه های سنی بود. تفاوت بین گروه های سنی مختلف نیز از نظر آماری معنادار بود. نتایج این پژوهش حاکی از این است که هوش به عنوان یک متغیر فردی قابل توجه باید در برنامه های آموزش زبان مورد توجه بیشتری قرار گیرد.