هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر اثر بخشی آموزش امید بر میزان فرسودگی تحصیلی دانش آموزان می باشد. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی، پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه است. جامعه این پژوهش عبارت بود از کلیه دانش آموزان دختر پایه اول متوسطه شهر ارومیه که در سال تحصیلی 92-91 مشغول به تحصیل بوده اند که از بین آنان، دانش آموزانی که بالاترین نمره سطح فرسودگی را داشتند تعداد 30 نفر به صورت تصادفی انتخاب و در گروه آزمایش(n=15) و گروه کنترل(n=15) جایگزین شدند. ابزار جمع آوری داده ها ی پژوهش، پرسشنامه 15 سوالی فرسودگی تحصیلی سالملا-آرو و ناآتانن بود. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار spss و روش آماری تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته ها نشان داد که برنامه امید درمانی باعث کاهش میزان فرسودگی تحصیلی بطور کلی و مولفه های خستگی تحصیلی و ناکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان شده است و فرضیه مربوط به کاهش میزان بی علاقگی تحصیلی مورد تایید قرار نگرفت. نتایج این پژوهش می تواند برای مراکز آموزشی مفید باشد.