یکی از مشکلات اساسی در باطری هایی با آند آلومینیوم در محیط های قلیایی, خوردگی زیاد آن می باشد. این مشکل با دو راه حل کاهش می یابد: 1- اضافه کردن مواد بازدارنده 2- تغییر ترکیب درصد عناصر آلیاژها هدف ما در این پروژه کاهش خوردگی آلومینیوم با استفاده از بازدارنده ها می باشد. بازدارنده های مورد استفاده در این پروژه اکسی روی, هیدرواکسید کلسیم و اتیلن دی امین تترا استیک اسید می باشند. در ابتدا غلظت بهینه اکسید روی را برای هر سه الکترود بدست آوردیم. این غلظت برای aa5083 برابر با 04/0 مولار و برای aa5056 و آلومینیوم خالص 1/0 مولار بدست آمد. بدلیل بالا بودن پتانسیل اضافی واکنش آزاد شدن هیدروژن بر روی سطح zn نسبت به آلومینیوم, خوردگی آلومینیوم در محلول حاوی زینکات بدلیل رسوب روی بر روی سطح آلومینیوم کاهش می یابد. بازدارنده های بعدی که مورد استفاده قرار گرفت هیدرواکسید کلسیم بود, که به دلیل حلالیت کم بصورت اشباع مورد استفاده قرار گرفت. کاهش خوردگی آلومینیوم را می توان به عبور یون های کلسیم از لایه ?oh?^- روی سطح و جذب بر روی سطح آلومینیوم نسبت داد. هنگامی که edta اضافه شد , راندمان بازدارندگی افزایش یافت. این کاهش را احتمالا می توان به تشکیل کمپلکس ca-edta با ثابت تشکیل بالا ?(k?_f=5.5×?10?^10) نسبت داد. از طرف دیگر یون های کلسیم خنثی شده و راحتر جذب سطح می شوند. این آزمایشات برای سه الکترود انجام گرفت, که بالاترین راندمان بازدارندگی را آلیاژ 5083 با %1/93 نتیجه داد. همچنین کاهش راندمان خوردگی بصورت زیر است: aa5083>pure al>aa5056