یکی از عوامل موثر در تعیین راهبردهای مناسب برونگرایی هر کشور، ظرفیت ها و توانمندی های صادراتی و داشتن مزیت نسبی در تولید و صادرات کالاهایی خاص است. با توجه به موقعیت و شرایط ممتاز استان بوشهر در تولید خرما،تحقیق حاضر درصدد بررسی مزیت نسبی صادرات و تولید خرما در استان بوشهر و شهرستان های آن می باشد.بدین منظور با بهره گیری از داده ها واطلاعات وزارت جهاد کشاورزی،سازمان گمرک،fao وpc-tas به محاسبه شاخص های rca، rsca، tei، sai وlq طی دوره 1388-1374 پرداخته شد. نتایج نشان دهنده وجود نوسان های زیاد در روند شاخص rca وrsca برای استان بوشهر در طول دوره مورد بررسی است و این مسئله حاکی از نبود برنامه ای مشخص برای صادرات خرمای استان است. استان بوشهر و شهرستان های تنگستان،دشتستان،دیلم و گناوه دارای مزیت نسبی و شهرستان های کنگان و جم فاقد مزیت نسبی در تولید خرما بوده اند.همچنین با بررسی ساختار بازار صادراتی خرمای ایران و تغییرات آن طی دوره 2009-2005 با دو شاخص نسبت تمرکز و هرفیندال-هیرشمن، افزایش درجه رقابتی در این بازار مشاهده شد. سپس با استفاده از تکنیک آماری غربال گری، 20 کشور به عنوان مناسب ترین بازار هدف جهت صادرات خرمای ایران شناسایی و اولویت بندی گردید