پژوهش حاضر به بررسی میزان نمود مضامین مرتبط با سرمای? اجتماعی در ضرب المثل های کردی اختصاص دارد. مهمترین مسائلی که در خلال بررسی ضرب المثل ها مدنظر قرار گرفته اند عبارتند از: تحلیل بازتاب تضادهای میان گروهی (قومی، ایلی، طایفه ای) در ضرب المثل ها، ریشه یابی ابعاد مفهومی سرمای? اجتماعی در فرهنگ بومی و به اصطلاح بومی سازی این مفهوم و نقد فرهنگ عامیان? کُردی. چارچوب مفهومی پژوهش با اتکا بر نظریه های بوردیو، کلمن، پاتنام، فوکویاما و آپهوف در زمین? سرمای? اجتماعی تدوین شده است. بر این اساس، سرمای? اجتماعی در دو گون? انحصاری (درون گروهی) و ارتباط دهنده (میان گروهی) تعریف شده است. همچنین چهار شاخص شبک? روابط، مشارکت، اعتماد و تعهد در تعریف عملیاتی سرمای? اجتماعی مدنظر قرار گرفته اند. پژوهش به روش اسنادی و با استفاده از تکنیک های تحلیل محتوای کیفی و کمی انجام شده است. جمعیت آماری پژوهش نیز تعداد 4922 ضرب المثل بوده که به روش سرشماری مورد مطالعه قرار گرفته اند. از این تعداد، 362 ضرب المثل دلالت بر مضمونی مرتبط با سرمای? اجتماعی داشته اند و در تحلیل نهایی وارد شده اند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که مضامین مربوط به سرمای? اجتماعی انحصاری به میزان قابل توجهی بیشتر از مضامین مربوط به سرمای? اجتماعی ارتباط دهنده در محتوای ضرب المثل های کردی نمود داشته اند. این مسأله تأییدی است بر نظریه های پاتنام و فوکویاما که معتقدند در جوامع در حال توسعه، سرمای? اجتماعی به شکل انحصاری وجود دارد و سرمای? اجتماعی ارتباط دهنده حلق? مفقود? توسعه در این جوامع است. عامل تأثیرگذار در ضعف سرمای? اجتماعی ارتباط دهنده، فقدان حوز? عمومی و ضعف جامع? مدنی در طول تاریخ ایران بوده است.