این پژوهش با هدف اثربخشی مداخله شناختی رفتاری مبتنی بر مدل مارلات بر کاهش عود و افزایش خودکارآمدی در افراد وابسته به مواد افیونی انجام شد. روش: در پژوهش حاضر در یک طرح آزمایشی تعداد 30 نفر از افراد وابسته به مواد افیونی مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد که دوره سم زدایی را به اتمام رسانده بودند به روش تصادفی انتخاب و با همین روش در گروه های آزمایش و کنترل جایگزین شدند: 1) گروه آزمایش 15 نفر 2) گروه کنترل 15 نفر. گروه آزمایش در طی 12 جلسه 2 ساعته به صورت گروهی تحت درمان قرار گرفتند، آزمودنی ها توسط مقیاس خودکارآمدی قبل از شروع درمان و در پایان درمان مورد ارزیابی قرار گرفتند و برای ارزیابی عود افراد نیز پس از پایان جلسات هفتگی، از آن ها آزمایش ادرار به عمل می آمد و گروه گواه هیچ نوع مداخله یا درمانی دریافت نکردند. داده ها به کمک روش های آماری تحلیل کوواریانس و آزمون خی دو، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که مداخله شناختی رفتاری مبتنی بر مدل مارلات بر کاهش عود و افزایش خودکارآمدی در افراد وابسته به مواد افیونی موثر است. نتیجه گیری: به نظر می رسد به کارگیری روش مداخله شناختی رفتاری مبتنی بر مدل مارلات به نحو قابل توجهی اثربخشی درمان را در کاهش عود و افزایش خودکارآمدی افراد وابسته به مواد افیونی، افزایش می دهد و به کارگیری از این روش درمانی در مراکز درمانی اعتیاد می تواند ثمربخش باشد.