انتخاب پوشش مناسب برای سطح خارجی لوله های انتقال نفت و گاز یکی از قسمت های مهم در ایجاد یک سیستم حفاظتی برای کاهش میزان خوردگی این خطوط بشمار می رود. یکی از مشکلات عمده پوشش های خط لوله مسئله جدایش کاتدیک است که در اثر اعمال جریان کاتدی و ایجاد محیط قلیایی در فصل مشترک پوشش-فلز به وجود می آید و باعث جدایش پوشش از خط لوله می شود. تحقیق حاضر با هدف مقایسه خواص حفاظتی و کارایی دو پوشش عمده خط لوله، پلی اتیلن سه لایه و پلی یورتان صد در صد جامد انجام شده است. در ابتدا به بررسی مطالعاتی عوامل تخریب پوشش ها پرداخته شد و در مرحله بهد تعدادی تست های خوردگی، الکتروشیمیایی و مکانیکی جهت مقایسه رفتار پوشش ها در برابر شرایط مخرب ایجاد شده در تست ها انجام شد. با توجه به اینکه مشکل جدایش پوشش پلی اتیلن سه لایه از سطح لوله هنوز بر طرف نشده است لازم است تا در خصوص پوشش های جدید محافظ خطوط لوله بررسی و مطالعه ای صورت گیرد تا چنانچه مزیت و برتری هایی در آن ها نسبت به پوشش پلی اتیلن سه لایه ملاحظه شد، به عنوان جایگزین معرفی گردند. مطابق با نتایج آزمایش ها و مطالعات انجام شده، پوشش پلی یورتان 100% جامد الزامات استاندارد ها را به خوبی تامین می کند و جدایش زودهنگام آن ها از سطح لوله مشاهده نشده است، خاصیت سپر حفاظت کاتدی ندارد و با ضخامت هایی در حد یک سوم پوشش پلی اتیلن سه لایه قابل اعمال در سایت می باشد، لذا می تواند جایگزین مناسبی برای پوشش پلی اتیلن سه لایه باشد.