چکیده: این پایان نامه نگاهی است به اندیشه ها و تکنیک های کارگردانی «پیتر سلارز»، کارگردان برجسته ی تئاتر نیمه ی دوّم قرن بیستم و تلاشی است برای شناخت نحوه ی نگرش وی به تئاتر و انتظاراتی که او از یک نمایش - به قول خودش - به مثابه یک عمل اجتماعی و اخلاقی دارد. فصل اوّل این پایان نامه، اختصاص دارد به کلّیاتی درباره ی «سلارز» و اندیشه هایش و نیز نظریات برخی منتقدین درباره ی او. در این فصل سعی بر آن است که به نحوه ی نگرش «سلارز» به تئاتر نزدیک شویم. یکی از علایق اصلی «پیتر سلارز»، پرداختن به اُپرا و تئاتر موزیکال است. در فصل دوّم این پایان نامه، نگرش او به اُپرا و نظریات و تکنیک های او در استفاده از موسیقی - که او به عنوان منبعی برای الهامات خویش برای رسیدن به تصاویر مورد استفاده قرار می دهد - مورد بررسی قرار می گیرد. فصل سوّم پایان نامه اختصاص دارد به نظریات «سلارز» درباره ی مفهوم فضای نمایش و استفاده ی او از طراحی صحنه برای رسیدن به فضای نمایش. در این فصل همچنین به طراحی های ویژه ی آثار «سلارز» و استفاده های هوشمندانه ی او از تکنولوژی و مولتی مدیا در اجراهایش پرداخته می شود و در فصل چهارم پایان نامه، تلاش می کنیم تا مولفه های پست مدرنیستی اجراهای این کارگردان بزرگ را - تا حدّ امکان - بررسی نموده و آثار وی را به عنوان کارگردانی پست مدرن مورد تحلیل قرار دهیم. فصل آخر، شامل بررسی نمایش «بادگیرها» - به عنوان یکی از آثار برجسته ی «سلارز» است؛ این نمایش دربرگیرنده ی بسیاری از مولفه های تئاتر پست مدرن بوده و به ما امکان می دهد که «سلارز» را کارگردانی پست مدرن معرفی کنیم.