سرمایه گذاری خصوصی عامل موثر رشد اقتصادی است. نحوه ی تأمین مالی بنگاه ها نقش مهمی در سرمایه گذاری و رشد دارد. بنگاه های کوچک در اکثر جوامع در حال توسعه در مقایسه با بنگاه های بزرگ، با سهمیه بندی اعتبار بیشتری مواجه اند، منجر به خود تأمین مالی و در نتیجه، مانع رشد و توسعه اقتصادی این بنگاه ها می شود. در اقتصاد ایران، بنگاه های کوچک نقش اساسی در رشد اقتصادی دارند. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر مسئله سهمیه بندی اعتبار بر نحوه ی سرمایه گذاری بنگاه ها است. به این منظور 66 شرکت منتخب پذیرفته شده در بورس تهران در دو گروه کوچک و بزرگ طی سال های 1380 -1386 مورد بررسی قرار گرفته اند. با توجه به تئوری های مختلف مطرح شده در زمینه ی سهمیه بندی اعتبار، برای آزمون فرضیه در این پژوهش از مدل سرمایه گذاری شتاب استفاده شده است. در اکثر مطالعات بر اثر متغیر نقدینگی بر سرمایه گذاری بنگاه ها به عنوان مهمترین شاخص تعیین کننده ی سهمیه بندی اعتبار تاکید شده است. حساسیت بیشتر سرمایه گذاری بنگاه به متغیر سود دلالتی بروجود سهمیه بندی اعتبار است. برای برآورد مدل، روش اقتصاد سنجی داده های تابلویی به کار رفته است. یافته های به دست آمده بر اساس مدل داده های تابلویی نشان می دهد که بنگاه ها ی کوچک طی سال های مورد بررسی بیشتر در معرض سهمیه بندی اعتبار قرار می گیرند. در این بنگاه ها تشکیل وجوهات داخلی مهمترین و لازم ترین بخش عملیات سرمایه گذاری به شمار رفته است. همچنین، بر اساس مدل بنگاه ها ی کوچک در مقایسه با بنگاه ها ی بزرگتر دسترسی کمتری به اعتبار دارند.