نویسنده در این پژوهش، ابعاد سیاسی و اجتماعی نهضت امام حسین(ع) در فروپاشی حکومت بنی امیه و اصلاحاتی که آن حضرت با شهادت خویش در جامعه آن روز و پس از آن ایجاد نمود؛ و نیز ابعاد مختلف سیاسی، اجتماعی نهضت حسینی را در پنج فصل بررسی کرده و به برخی از شبهه ها در این زمینه پاسخ گفته است. وی در مقدمه به تبیین معنای ثوره (انقلاب)، اصلاح و اصلاح حسینی و نیز به معرفی اجمالی شخصیت امام حسین(ع) پرداخته است. فصل اول به معرفی دولت امویان و ویژگی های حکومت آنان از منظر سیاسی و اجتماعی اختصاص یافته و مفاسد این حکومت و علت موضع گیری جهادی امام حسین(ع) در قبال این حکومت بررسی شده است. فصل دوم به بیان مشروعیت انقلاب و نهضت حسینی پرداخته و تشکیل انقلاب حسینی( از سوی امام معصوم(س) به منظور جلوگیری از انحراف حکومت و اجتماع را از مهم ترین ویژگی های نهضت حسینی قلمداد نموده و ماهیت و حقیقت نهضت امام حسین(ع) را بررسی کرده است. آثار و نتایج انقلاب حسینی برحیات سیاسی و اجتماعی امت اسلام، بررسی پیامدهای این انقلاب بزرگ، از جمله قیام مختار ثقفی، قیام اهل مدینه، قیام توابین و سایر قیام های شیعی که به سقوط امویان منجرشده بود از موضوعات فصل سوم پژوهش را تشکیل می دهد. در فصل چهارم از منظری اخلاقی و تربیتی به قیام امام حسین(ع) نگریسته شده و در فصل پنجم نیز برخی از شبهه های فکری در زمینه این قیام مطرح و به آن ها پاسخ داده شده است. نویسنده از جمله اهداف والای امام حسین(ع) را در قیام خود،" دفاع" عنوان نموده و ادعاهای برخی از مستشرقین را مبنی بر این که انگیزه امام حسین(ع) از قیام خویش به دست گرفتن خلافت و حکومت بوده است؛ نقد می کند.

حضرت ابی طالب عموی پیامبر(ص) و پدر امام علی(ع) است که نقش موثری در دفاع از دعوت پیامبر و گسترش اسلام داشته است؛ اما گروهی سعی در تضعیف شخصیت وی و مشرک بودن او دارند. نویسنده در این نوشتار به دفاع از شخصیت ابوطالب( و اسلام و ایمان و عقیده راسخ ایشان به پیامبر اسلام(ص) پرداخته و برخی از شبهات و تردیدها در شخصیت ایشان را مطرح و پاسخ داده است؛ از جمله وی برخی از مطالب انحرافی بعضی از علمای اهل سنت در مورد شخصیت ابوطالب و مشرک خواندن ایشان را مغرضانه و غیر عالمانه می داند. این پژوهش در پنج فصل به تبیین ابعاد شخصیت و ایمان و اعتقادات ایشان و احترام ویژه پیامبر اسلام(ص) به وی پرداخته است. شناخت موقعیت جغرافیایی و اوضاع فرهنگی، اجتماعی و اخلاقی و فکری شبه جزیره عربستان در ابتدای اسلام از لوازم شناخت شخصیت ابوطالب است که در فصل اول به آن پرداخته شده و در ادامه آن، نقش بنی هاشم در تنظیم مسایل اجتماعی و فرهنگی اعراب آن زمان تبیین گردیده است. در فصل دوم، نویسنده به معرفی سیره و شخصیت ابوطالب و نقش ممتاز وی در میان قریش و نفوذ اجتماعی و شخصیت وی در میان اعراب آن زمان پرداخته است. به اعتقاد وی، ابوطالب و اجداد وی به دین ابراهیم( (دین حنیف) ایمان داشتند، از این روی سعی کرده موحد بودن ابوطالب و اجداد او را قبل از بعثت پیامبر اکرم( و ایمان کامل او را پس از بعثت به پیامبر اسلام(ص) اثبات کند. در فصل سوم نیز با اشاره به برخی از عملکردها و گفتارهای ابوطالب در طول حیات خویش، ایمان راسخ او به تمام تعالیمی که پیامبر اکرم( از سوی خداوند آورده بود اشاره کرده و از شخصیت ایمانی ایشان دفاع می کند. در این راستا برای تأیید دیدگاه خود، آرای علمای شیعه و اهل سنت را در خصوص شخصیت ابوطالب نقل می نماید. فصل پنجم به بیان شواهدی برای تأیید ایمان ابوطالب اختصاص می یابد؛ از جمله احترام خاص پیامبر اسلام(ص) به ابوطالب و شرکت در تشییع جنازه ایشان، کفن و دفن وی، دعا کردن در حق وی و وجود برخی از اشعار و سخنان علمای بزرگ اسلامی در حق وی. نویسنده در پایان با عنایت به این شواهد، می کوشد شبهات و خرافاتی که در مورد عدم ایمان ابوطالب و ارائه تصویری منفی از شخصیت ایشان مطرح شده پاسخ دهد.