بعد از زلزله 1994 نورتریج کالیفرنیا، که موجب تغییرات اساسی در اتصالات خمشی تیر به ستون در سازه های فولادی شد، سازمان های مهندسی تحقیقات خود را جهت تغییر در هندسه این اتصالات آغاز کردند. یکی از روش ها جهت اصلاح رفتار این اتصالات، ایجاد شیارهایی در جان تیر می باشد. هندسه این اتصال به طور کلی شبیه اتصالات قبل از نورتریج است با این تفاوت که با یک شیار در زیر بال تیر ایجاد و جان را به بال ستون جوش می دهیم. ایجاد شیار در بالا و پایین جان تیر سهم مقاومت بال را از جان جدا کرده و انتظار رفتار بهتری داریم. در این پایان نامه رفتار کلی اتصال با افزایش طول شیار مورد بررسی قرار می گیرد. این کار برای اتصالات خمشی رایج در قبل از زلزله نورتریج و همچنین اتصالات همراه با صفحات بالاسری و پایین سری مورد بررسی قرار می گیرد و راهکار جدیدی برای قرار دادن شیار در این نوع اتصالات بیان می شود. جهت آنالیز این اتصالات تحت بارهای نقطه ای، از نرم افزار اجزاء محدود ansys استفاده شده است.