نام پژوهشگر: زهرا طالبی مزرعه شاهی

بررسی تاثیر اختلاط پلی پروپیلن دارای توزیع وزن مولکولی متفاوت بر خواص فیزیکی و ریزساختار نخ های فیلامنتی ذوب ریسی شده
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه صنعتی امیرکبیر(پلی تکنیک تهران) - دانشکده مهندسی نساجی 1386
  زهرا طالبی مزرعه شاهی   محمدرضا محدث مجتهدی

خواص ذاتی پلی پروپیلن به ویژه وزن مولکولی و توزیع آن بر خواص مکانیکی و ساختاری الیاف تولید شده اثر می گذارد. الیاف تولید شده از پلیمر دارای توزیع وزن مولکولی پهن، از قابلیت ریسندگی پایین و خواص مکانیکی ضعیفی برخوردارند. یکی از راه های مناسب جهت اصلاح خواص فیزیکی و ساختاری پلیمرها، استفاده از مخلوط های دو یا چند پلیمر است. در این تحقیق، ویژگی های ساختاری و فیزیکی الیاف حاصل از اختلاط دو نوع پلیمر دارای شاخص جریان مذاب تقریبا یکسان اما توزیع وزن مولکولی متفاوت بررسی می شود. بدین منظور از گرانول v30s با توزیع وزن مولکولی پهن و گرانول 511p با توزیع وزن مولکولی باریک استفاده شد و جهت تولید الیاف آمیزه ای، گرانول v30s با درصدهای وزنی %0 تا %100 با گرانول 511p مخلوط گردید. سپس نخ های فیلامنتی نوریس تحت عملیات کشش و درنهایت تکسچرایزینگ قرار گرفتند. در این راستا به منظور تعیین ویژگی های ساختاری الیاف آمیزه ای، ضریب شکست مضاعف، چگالی و خواص حرارتی نخ های نوریس و کشیده شده و برای ارزیابی خواص فیزیکی، چگالی خطی، جمع شدگی و خواص کششی الیاف تهیه شده اندازه گیری شد. نتایج آزمایشات خواص کششی حاکی از آن است که زمانی آمیزه سازی باعث بهبود خواص کششی الیاف v30s می شود که درصد وزنی 511p در مخلوط بیشتر از %25 باشد. با افزایش درصد وزنی 511p ، استحکام الیاف آمیزه ای افزایش و ازدیاد طول پارگی آنها کاهش می یابد. از دیدگاه آماری تفاوت بلورینگی نمونه های آمیزه ای معنادار نیست. در نمونه های کشیده شده، نمونه 511p%25 بیشترین درصد افزایش استحکام را نسبت به نمونه نوریس دارد. در صورتی که درصد وزنی 511p در نمونه های آمیزه ای از %50 بیشتر شود، تا حدودی خواص موجی نخ های تکسچره شده حاصل را بهبود می دهد.

بررسی تأثیر ترکیب آهار و نوع نانو ذرات بر خواص مکانیکی کامپوزیت اپوکسی تقویت شده با پارچه شیشه و مدلسازی خواص کششی آن
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه صنعتی اصفهان - دانشکده مهندسی نساجی 1394
  حمیده نجفی   علی زادهوش

یکی از عوامل موثر بر کارایی کامپوزیت های پلیمری تقویت شده با الیاف، کیفیت انتقال تنش در فاز مشترک بین لیف و پلیمر در کامپوزیت است. ساختار و خواص فاز مشترک مهم ترین عامل برای انتقال بار بین لیف و پلیمر زمینه است که به نوبه خود بر خواص مکانیکی نهایی کامپوزیت ها موثر خواهد بود. هدف از این پژوهش، بررسی نوع نانو ذرات به کاررفته در ایجاد درگیری مکانیکی در فاز مشترک لیف- رزین به منظور دستیابی به خواص بهتر در کامپوزیت هاست. در این پژوهش، تأثیر نانو ذرات سیلیکا، ذرات سیلیکا اروژل، نانو ذرات و نانویسکر سیلیسیم کاربید در پوشش سطح الیاف بر روی خواص میکرو مکانیکی (آزمون ریز قطره) و ماکرو مکانیکی (آزمون کشش، خمش، پانچ برشی) کامپوزیت شیشه اپوکسی موردبررسی قرار گرفت.