ایده استفاده از بالهای آیرودینامیکی در وسایل ریلی توسط یک دانشمند ژاپنی در دانشگاه توهوکو برای اولین بار مطرح شد و پس از انجام تحقیقات بسیار، وسیله طراحی شده دارای بدنه شبیه هواپیما، بالهایی با دهنه کوچک در طرفین و حرکت هدایت شده و محدود همانند وسایل ریلی می باشد. در کار پژوهشی حاضر هدف اصلی ارزیابی کارایی بالهای آیرودینامیکی در وسایل حمل و نقل ریلی بوده و برای رسیدن به این هدف از مدل یک واگن با سرعت بالا استفاده شده و تحلیل های مختلفی جهت ارزیابی کارایی بالها در آن انجام شده است. مهمترین کارکردی که در ابتدای پروژه تعریف شده، عبارت است از استفاده از بالها جهت چرخش بدنه واگن در قوس و ایجاد خاصیت tilting در واگن. کارکرد دوم استفاده از فلپها جهت ایجاد سیستم تعلیق فعال در واگن بوده و کارکردهایی همچون افزایش قدرت شتاب گیری و ترمز گیری در مراحل بعدی مورد ارزیابی قرار گرفته اند. پس از انجام تحلیل های مختلف می توان گفت ایجاد سیستم تعلیق فعال در واگن با استفاده از فلپها و یا بالهای کوچک، موضوعی است که دارای کارایی بالا با هزینه پایین بوده و امکان استفاده از این ایده در واگنهای موجود نیز وجود دارد.