بیش از سه دهه است که توجه زیادی در خصوص استفاده از سیستمهای محافظ سازه ای ایجاد شده است که به منظور کاهش اثرات خطرات محیطی از قبیل زلزله و بادهای شدید بر سازه های مهندسی عمران می باشد این سیستمها معمولا دستگاههای میرایی تکمیلی را برای افزاش اتلاف انرژی سازه محافظت شده بکار می برند یکی از نویدبخش ترین دستگاههای پیشنهادی جدید برای محافظت سازه ای میراگرهای سیال مغناطیسی کنترل پذیر هستند از مهمترین مشخصه های این میراگرها سهولت مکانیکی رنج دینامیکی بالا احتیاجات توان پایین ظرفیت نیروی بالا و قدرتمندی آنها می باشد. در این پایان نامه مسعی شده است با بکارگیری یک کنترل مناسب پارامترهایی نظیر حداکثر تغییر مکان و حداکثر شتاب یک سازه مجهز به میراگرهای مغناطیسی با استفاده از مقدار بهینه ای از سطح نیروی کنترل کاهش یابد از میان کنترل کننده های مختلف موجود برای محاسبه جریان القاگر میدان مغناطیسی کنترل کننده فازی مد نظر قرار گرفته است سپس تلاش می شود با یکی از روشهای مرسوم بهینه سازی به نام الگوریتم ژنتیکی ga آرایش بهینه ای از موقعیت میراگرها با توجه به تعداد موجود آنها در سازه تعیین شود.