ابتدا و انتخای هر سفر شهری با هر هدفی که باشد به توقف ختم می شود هر وسیله نقلیه شخصی فقط بین 5تا 10 درصد از عمر مفید خود را در حال حرکت بوده و اغلب در حال توقف می باشد بنابراین امکانات پارکینگ در شبکه معابر شهری یکی از ارکان مهم سیسیتم حمل و نقل و ترافیک می باشد با توجه به هزینه بالای احداث پارکینگهای غیر حاشیه ای در ناحیه هایی که با کمبود پارکینگ روبرو می باشند ضرورت برآوردی دقیق از تقاای پارک احساس می گردد از اینرو در این تحقیق تلاش گردید تا روشی پیشنهاد شود که بتواند تقاضای پارک را در هر محدوده مطالعاتی بدست داده ضمنا قابلیت در نظر گرفتن تغییرات احتمالی آینده مثلا بهبود وضعیت حمل و نقل عمومی را نیز داشته باشد به همین منظور اطلاعات مربوط به سفرهای شهر تهران در سال 73 از شرکت مطالعات جامع حمل و نقل و ترافیک تهران جمع آوری گردید در ادامه روش پیشنهادی این تحقق برای محدوده مرکزی شهر تهران شامل محدوده طرح ترافیک و نواحی ترافیکی حاشیه آن بکار گرفته شده و نتایج حاصل از آن با نتایج بدست آمده از مطالعات پارکینگ شرکت مطالعات جامع حمل و نقل و ترافیک تهران مورد مقایسه قرار گرفت که اختلافی حدود 14 درصدی را نشان می دهد .