طراحی به روش آسنکرون به لحاظ پیچیدگی روند طراحی و کمبود ابزرهای پشتیبانی طراحی خودکار ، علیرغم مزیت-های عمده ای که دارد تنها به طور محدودی مورد استفاده قرار گرفته است . در طراحی مدارات سنکرون پروسه طراحی و ابزارهای تجاری cad مانند : سنتز کننده ها، آنالیزگرها، ابزار تایید صحت عملکرد مدار؛ پیشرفت بسزایی در سطوح مختلف پیدا کرده اند. از بررسی مدار در سطح بالا گرفته تا طراحی فیزیکی. ولی ابزارهای cad در حوزه مدارات آسنکرون بسیار محدودند و بسیاری از آنها در فاز مطالعاتی و آزمایشگاهی قرار دارند. بنابر این با حل مسایل مربوط به بهینه سازی این ابزارها می توان جایگاه مدارات آسنکرون را به آنچه شایسته آنها است رساند و امکان استفاده گسترده از مدارات آسنکرون در کاربردهای متنوع را برای طراحان فراهم آورد . در این پایان نامه ما با بکارگیری الگوریتمهای سنتی کامپایلری که سابق بر این در سنتز سطح بالای مدارات سنکرون کاربرد داشته اند و بررسی ویژگیهای آنها در بهبود مدارات آسنکرون و تطبیق آنها با شرایط این مدارات، الگوی استانداردی برای کدهای توصیفی مدارات آسنکرون معرفی کرده ایم که مستقل از نحوه طراحی کاربر باشند و نتایج سنتز را از حیث توان و مساحت بهبود بخشند این امر با استفاده از مکانیزمهایی نظیر تغییر کد و جابجایی آنها به داخل و خارج از بدنه های شرطی و حلقه های تکرار و حذف قید شرطها از متغیرها و پورتها یا حذف کامل بدنه های شرطی، ساده سازی دستورالعملها و روشهای مشابه دیگر امکان پذیر گردیده است. این دست آورد برای بهینه سازی ابزار سنتز پرشیا به عنوان فاز قبل از سنتز به آن اضافه شده است.