شبکه موردی سیار (manet) یک شبکه تشکیل شده از گروه های سیار بدون زیرساخت ثابت می باشد. به دلیل ماهیت شبکه های manet و عدم داشتن زیرساخت و مدیریت متمرکز نمی توانیم از روش های متمرکز برای تخصیص آدرس و پیکربندی گره های شبکه استفاده کنیم، بلکه این عملیات باید با یک روش توزیع شده و توسط گره های پیکربندی شده ای شبکه انجام پذیرد. روش های تخصیص آدرس در شبکه های manet را می توان به دو دسته همه برای همه و بعضی برای همه تقسیم بندی کرد. در روشهای همه برای همه، همه گره های شبکه، مسیول تخصیص آدرس به گره های تازه وارد به شبکه هستند. از جمله روش های همه برای همه می توان روش های یافتن آدرس های تکراری با تکنیک غیرفعال، روش توزیع شده برای تخصیص آدرس پویا و روش پیکربندی اتوماتیک شبکه های manet را نام برد. در این روشها معمولا الگوریتم تخصیص آدرس ساده و با پیچیدگی کم است اما به دلیل نبودن مدیریت متمرکز روی آدرسهای آزاد و اختصاص یافته ، مشکل leak address وجود دارد. در روشهای بعضی برای همه، تنها تعداد محدودی از گره های شبکه عملیات تخصیص آدرس را انجام می دهند. روش های تخصیص آدرس در شبکه های manet بدون نیاز به مدیریت، پیکربندی محلی اتوماتیک، پیکربندی اتوماتیک دو سطحی بر اساس خوشه بندی، پیکربندی اتوماتیک غیر فعال بر مبنای نماینده و پیکربندی اتوماتیک بر اساس درخت پوشا در دسته روش های بعضی برای همه قرار می گیرند. از مشکلات این دسته از روش ها می توان توزیع شدن نامتقارن آدرس های آزاد در شبکه و به دنبال آن تاخیر در تخصیص آدرس را نام برد. روشی که در این پایان نامه پیشنهادی می شود، در دسته بعضی برای همه قرار می گیرد. در این روش تلاش می شود که با متوازن کردن آدرس های آزاد در شبکه، میانگین زمان انتظار گره ها برای پیکربندی کاهش یابد. در این الگوریتم شبکه به خوشه های جدا از هم تقسیم شده سرخوشه در هر خوشه مسیول تخصیص آدرس به گره های تازه وارد به آن خوشه است. با عملیات متوازن سازی آدرس ها، آدرس های آزاد در شبکه به تناسب نیاز هر خوشه در بین سرخوشه ها توزیع می شود. برای عملیات متوازن سازی آدرس های آزاد، یک سطح آستانه برای تعداد آدرس های آزاد موجود در هر خوشه در نظر گرفته می شود. هنگامی که تعداد آدرس های آزاد در یک خوشه به این سطح آستانه برسد، سرخوشه عملیات متوازن سازی آدرس های آزاد در شبکه را شروع می کند.