در این پایان نامه روش مسیریابی برای شبکه موردی با استفاده از زیرساخت شبکه سلولی ارایه شده است. از آنجا که شبکه های سلولی جغرافیای زیادی را پوشش می دهند، هنگامی که شبکه موردی زیر پوشش شبکه سلولی است می توان از این شبکه متصل به زیرساخت، برای مسیریابی در شبکه های موردی استفاده نمود. دو سناریوی مسیریابی در نظر گرفته شده است: در سناریوی نخست همه گره ها دارای دو واسط سلولی و موردی هستند و در سناریوی دوم تنها تعدادی از آنها دو واسطه اند. گره های دو واسط، نقش رله درخواست های مسیریابی و موقعیت گره های تک واسط به شبکه سلولی را دارند. پس از دریافت بسته درخواست مسیر، با توجه به موقعیت گره ها براساس فاصله بین گره ها مسیریابی ospf انجام می گیرد و پاسخ مسیریابی در جهت عکس به مبدا ارسال می شود. پس از آن داده ها با توجه به مسیر بدست آمده از طریق حالت موردی به مقصد ارسال می شوند. اغلب معماری های یکپارچه موجود بر بهبود کارایی شبکه سلولی تکیه دارند، ولی هدف ما در این پژوهش، مسیریابی در شبکه موردی با استفاده از شبکه سلولی و رسیدن به کیفیت سرویس در این شبکه است. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که الگوریتم پیشنهادی در مقایسه با dsr وaodv از نظر پارامترهایی همانند تاخیر، نرخ دریافت بسته و گذردهی گره ها عملکرد بهتری دارد. همچنین در مقایسه با معماری دورگه hwn از نظر گذردهی بهتر عمل می کند. مصرف توان در گرهای دو واسطه در مقایسه با dsr وhwn بیشتر است.