به عقیده برخی از دانشمندان و نویسندگان حقوقی « اعلام اراده ای است که به منظور ایجاد اثر حقوقی خاص انجام می شود و قانون نیز اثر دلخواه را بر آن بار می کند » ، این اعلام اراده را «انشاء» می گویند. انشاء عمل حقوقی چنانچه با دو اراده واقع شود، به آن «عقد» چنانچه تنها با یک اراده واقع شود، به آن «ایقاع» می گویند. ایقاع به عنوان بخش مهمی از اعمال حقوقی، نقش انکارناپذری در سرنوشت روابط حقوقی و اجتماعی بر عهده دارد ولی در حقوق مدنی چندان از آن سخن به میان نیامده است. در این پایان نامه ایقاع معلق انتخاب شده تا به طور خاص به آن پرداخته شود. ایقاع معلق آن است که تاثیر آن بر حسب انشاء موقوف بر امر دیگری باشد. روش تحقیق در این رساله به شیوه تحلیلی و با استفاده از بررشی های کتابخانه ای و فیش برداری انجام شده است. مطالب در دو بخش جداگاه مطرح شده است. در بخش نخست، مفهوم معلق مورد بررسی قرار می گیرد و سپس به شناخت ساختار ایقاع معلق پرداخته می شود. در بخش دوم حکم ایقاع معلق در فقه امامیه و حقوق موضوعه مورد بررسی قرار گرفته و سپس آثار ایقاع معلق پیش از تحقق معلق علیه و پس از آن مورد بررسی قرار خواهد گرفت.