در این تحقیق، تهیه و ارزیابی نانوالیاف پلی آمید 66 حاوی نانوذرت اکسید منیزیم و نانوالیاف پلی آمید 66 حاوی نانوذرات اکسید آلومینیوم با هدف خنثی سازی برخی 2-کلرواتیل اتیل سولفاید (2-cees) مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور محلول های حاوی 10، 12 و 14 درصد وزنی از پلی آمید 66 و 10، 12 و 15 درصد از هر یک از نانوذرات (نسبت به وزن پلیمر)، به کمک همزن ماورای صوت در حلال اسیدفرمیک تهیه شد و تأثیر عمل کردن با امواج ماورای صوت و غلظت هر یک از اجزاء بر ویسکوزیته و هدایت الکتریکی آنها مورد بررسی قرار گرفت. اندازه گیری ابعاد نانوذرات و بررسی دیسپرسیون، به کمک تصاویر میکروسکوپ الکترونی عبوری (tem) از فیلم های تهیه شده از محلول ها انجام شد. سپس با استفاده از روش الکتروریسی، نانوالیاف مورد نظر از این محلول ها تولید گردید. به منظور بررسی اثر غلظت پلیمر و نانوذرات بر مورفولوژی و میانگین قطری نانو الیاف الکتروریسی شده، از میکروسکوپ الکترونی روبشی(sem) استفاده شد. بررسی میزان تجمع و چگونگی قرارگیری نانوذرات در داخل الیاف نیز توسط tem صورت گرفت. طیف های مادون قرمز با تبدیل فوریه (ftir) نشان دادند که هیچ واکنش شیمیایی بین پلیمر، نانوذرات و حلال رخ نداده است. خنثی سازی 2-cees (ماده ی مشابه ماده ی جنگی خردل توسط هر یک از نانوذرات با استفاده از روش کروماتوگرافی گازی مورد مطالعه قرار گرفت و سپس قابلیت نانوذرات به کار برده شده در داخل نانوالیاف برای خنثی سازی این ماده بررسی شد. نتایج نشان داد که افزایش غلظت نانوذرات mgo و al2o3 ، موجب افزایش ویسکوزیته و هدایت محلول ها می شود و در اثر تقابل این دو عامل در کنترل قطر الیاف، روند تغییر قطر نانوالیاف در اثر افزایش غلظت نانوذرات، روند واحدی نمی باشد. نتایج حاصله حاکی از آن است که نانوذرات mgo استفاده شده قادر به خنثی سازی 2-cees نیستند، ولی ویسکرهای al2o3 می توانند در شرایط آزمایش، 89% از 2-cees را خنثی کنند. ظریف ترین نانوالیاف تولید شده در این تحقیق که حاوی نانوذرات al2o3 می باشد نیز توانایی حذف 78% از 2-cees را در شرایط آزمایش داشته است که با در نظر گرفتن حدود 9% جذب فیزیکی 2-cees بر روی وب نانوالیاف، میزان خنثی سازی این ماده توسط این وب 69% ارزیابی می گردد.