هدف اصلی پژوهش شناسایی و اولویت بندی نیازهای آموزشی مدیران دبیرستان های شهر شیراز بوده است. جامعه آماری شامل تمامی مدیران دبیرستان ها و مراکز پیش دانشگاهی شهر شیراز اعم از دولتی و غیر انتفاعی، روزانه و شبانه می باشد که بر اساس روش نمونه گیری طبقه ای و به صورت تصادفی با استفاده از فرمول کوکران تعداد 158 نفر از مدیران زن و مرد به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. برای شناسایی نیازهای معیاری از الگوی شغل وشاغل استفاده شد. به این صورت که فرم های مربوط به تجزیه و تحلیل وظایف مدیریت دبیرستان در میان یاران نیازسنجی توزیع و پس از جمع آوری فرم ها و جمع بندی اطلاعات، دانش، مهارت و نگرش مورد نیاز استخراج گردید. برای اولویت بندی نیازها نیز از روش چند عاملی درونی استفاده شد. دانش، مهارت و نگرش های شناسایی شده در فرم مخصوص ثبت و در اختیار آگاهی دهندگان کلیدی قرار گرفت تا بر حسب متغیرهای چهارگانه ضرورت و اهمیت، فراوانی تکرار، سطح بازخوانی و سختی یادگیری امتیازدهی نمایند. میانگین و انحراف استاندارد هر یک از متغیرها به طور جداگانه و میانگین کل آنها نیز محاسبه که نرمالایز شدند. به منظور شناسایی نیازهای هنجاری با استفاده از نیازهای معیاری پرسشنامه طراحی شد. پایایی کل پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل سیوالات از روش های آماری t مستقل و تحلیل واریانس یکطرفه استفاده گردید. نتایج نشان داد: بین نیازهای آموزشی هنجاری مدیران زن و مرد تفاوت معنی دار وجود دارد، بین نیازهای آموزشی هنجاری مدیران با توجه به مدرک تحصیلی تفاوت معنی دار وجود دارد، بین نیازهای آموزشی هنجاری مدیران با توجه به سابقه مختلف خدمت تفاوت معنی دار وجود دارد. برای اولویت بندی نیازهای هنجاری، میانگین کل هر یک از سیوالات که در راستای یکی از نیازهای معیاری شناسایی شده می باشند، محاسبه و اظهار نظر متوسط و بالاتر مبنای شناسایی نیاز هنجاری مدیران قرار گرفت. بر اساس فرمول: 100/ (میانگین کل نیاز معیاری مربوطه × تعداد افراد درگیر هر نیاز) = نمره اولویت نیاز آموزشی هنجاری نمره هر اولویت محاسبه و سپس نرمالایز شدند. اولویت های اول تا دهم را به ترتیب: آشنایی با برنامه ریزی درسی و آموزشی، شناخت مشکلات و ناهنجاری های رفتاری دانش آموزان، شناخت شرایط و مقتضیات محلی، توانایی اداره وجوه و کنترل هزینه، آشنایی با مدل های نظارت و راهنمایی آموزشی، شناخت فنون و نظریه های مشاوره و راهنمایی، توانایی راه حل یابی برای یک مسأله، یادگیری روش های افزایش اعتماد به نفس، آشنایی با مبانی اساسی رفتار شناسی نوجوانان و توانایی جلب مشارکت معلمان، اولیاء و کارکنان در انجام امور واحد آموزشی تشکیل دادند.