منطقه مورد مطالعه در 36 کیلومتری شرق شهرستان میاندوآب در استان آذربایجان غربی واقع شده است. از نظر زون های ساختاری ایران بر طبق تقسیم بندی آقانباتی، جزیی از زون ایران مرکزی محسوب می شود. توده نفوذی بازالتوییدی سوغانچی به شکل استوک به سن الیگوسن مطابق با فاز کوهزایی پیرنه می باشد. این توده حاوی کانی های اصلی پلاژیوکلاز، پیروکسن، بیوتیت، الیوین، هورنبلند، آلکالی فلدسپار و کانی های فرعی آپاتیت و زیرکن می-باشد. نتایج بررسی های میکروسکوپی و ژیوشیمی نشان می دهد که این توده عمدتاً از نوع گابرو-دیوریت، مونزوگابرو تا مونزونیت بوده است. ماگمای این توده سرشت کالک آلکالن (با پتاسیم بالا) تا شوشونیتی و ویژگی متاآلومینوس دارد. موقعیت تکتونیکی توده نفوذی سوغانچی، معادل بازالت های قوس قاره ای می باشد. آهک های پرمین در کنتاکت بلافصل توده نفوذی قرار داشته و تبلور مجدد و اسکارنی شدن با درجات مختلف در این زون قابل مشاهده است. اسکارن سوغانچی از نوع کلسیک بوده و در آن کانی-های کالک سیلیکاته بی آب و کالک سیلیکاته آب دار حاصل از دگرسانی پسرونده و به همراه مقادیری کلسیت و کوارتز حضور دارند. اندواسکارن گسترش جزیی داشته و هورنفلس های کالک-سیلیکاته ناشی از دگرگونی آهک های ناخالص بخش وسیعی از منطقه را پوشانده است. کانی زایی عمده منطقه شامل مگنتیت، هماتیت و گویتیت می باشد که در بین واحدهای آهکی منطقه برونزد دارند. بررسی شرایط فیزیکوشیمیایی نشان داد که مرحله پیشرونده اسکارنی شدن بین 650-450 درجه سانتی گراد و فوگاسیته اکسیژن 23-10- 27-10 و مرحله پسرونده اولیه در دمای کمتر از 450-400 درجه سانتی گراد و فوگاسیته اکسیژن30-10 -25-10 صورت گرفته است. مطالعات ژیوشیمیایی عناصر اصلی، فرعی و عناصر کمیاب در اسکارن نشان داد که منشأ اصلی بیشتر مواد اضافه شده در زون اسکارنی از سمت توده نفوذی بوده است.