مطالعه بر روی ورشکستگی یکی از شاخه های نو پای علم اقتصاد می باشد که در دهه هشتاد میلادی مطرح گردید. پس از رکودهایی که در سال های اخیر شاهد آن بودیم توجه پژوهشگران مجدداً بر روی زمینه ورشکستگی و پیش بینی آن معطوف شده است. تحریم های بین المللی و اثر منفی آنها بر اقتصاد، لزوم پژوهش بر روی ورشکستی را در ایران برجسته تر می سازد. در پژوهش پیش رو به بررسی آخرین صورت حساب های مالی حسابرسی شده 49 شرکت ورشکسته در یک دوره زمانی از سال 1383 تا 1391 و 64 شرکت پیشروی بازار بورس اوراق بهادار تهران در سال 1391، با دو مدل آلتمن و اوهلسون پرداخته شده است. مدل آلتمن بر مبنای تکنیک تحلیل ممیزی چند گانه و مدل اوهلسون با استفاده از تکنیک لاجیت به پیش بینی ریسک ورشکستگی صنایع می پردازد. با پردازش نتایج حاصل از دو مدل آلتمن و اوهلسون مشخص گردید که مدل آلتمن در پیش بینی ریسک ورشکستگی در ایران کاراتر است. نتایج محاسبه ریسک ورشکستگی برای صنایع مشخص کرد که ریسک ورشکستگی صنایع پتروشیمی و معدنی کمتر و ریسک صنایع خودروسازی بیش از میانگین صنایع حاضر در بازار بورس تهران است. با استفاده از رگرسیون ols اثر سیزده متغیر مهم اقتصادی بر روی ورشکستگی مورد بررسی قرار گرفت که از این سیزده متغیر نه متغیر معنی دار و مابقی بی معنی شدند. بر اساس نتایج، متغیر نسبت حقوق صاحبان سهام بر دارایی کل مهم ترین متغیر موثر بر روی ورشکستگی می باشد که می تواند راهنمایی قابل اتکا در هنگام سرمایه گذاری باشد.