معنای متن در پیوندی پیوستاری با بافت شکل می گیرد؛ با دو نوع بافت متنی و موقعیتی(خرد و کلان) عناصر و سازه های تشکیل دهنده ی یک متن را می توان بافت متنی دانست و شرایط زمانی و مکانی، اجتماعی- فرهنگی را در تولید متن، بافت موقعیتی نامید. اگر در متنی خواه ادبی یا غیرادبی، تغییراتی رخ دهد و ازعناصرسازنده ی آن حذف یا اضافه شود، "بافت گردانی" صورت گرفته است؛ که بردونوع است: بافت زدایی، بازبافت سازی. متن از بافت اولیه خود که بیرون آید، "بافت زدایی" انجام شده و اگر در بافت جدیدی قرارگیرد، "بازبافت سازی" شکل گرفته است.موضوع این پژوهش، بررسی بافت گردانی ها در دوره ی سبک بازگشت ادبی مبتنی بر دیدگاه مایکل هلیدی و روبرت فرث است.هدف از این پژوهش، بررسی نقش زبان و نشانه های زبانی و تصویری و ... در بافتهای مختلف است؛ اینکه بافت و زبان همسو با یکدیگرند یا نه؛ و آیا بافت در دوره ی بازگشت ادبی که اغلب تقلید از دوره های پیشین ادبی است، توانسته است با آن بافتها همسو باشد؟ و اگر بافت جدیدی را ارائه کرده است چگونه صورت گرفته است و نقش آن چیست؟روش پژوهش:برمبنای هدف: توصیفی_ تحلیلی است. درواقع،این پژوهش به بررسی بافت 200 بیت از غزلیات نشاط اصفهانی که با محوریت 12 واژه کلیدی از قبیل: ساقی، شاهد، رند، شراب، می، باده، میکده، میخانه، خرابات، دیرمغان و پیرمغان و مغبچه است و معناهای جدید و مضمون پردازی ها در آن ها اساس قرار گرفته است، می پردازد و با بافت آن ابیات از منظر موسیقی،معنا، بررسی نشانه های زبانی و حتی بیانی و صنایع ادبی با کل ابیات در غزلیات حافظ شیرازی مقایسه میگردد. و نتیجه اینکه تنوع معانی و موسیقی در بافت حافظ از بسامد بالایی برخوردار است و بافت نشاط بر محور همنشینی که صنایع ادبی چون تضاد، جناس، تناسب و مراعات النظیر است، ساخته شده است و کلام حافظ استعاره بنیاد و مبتنی بر محور جانشینی است.