این رساله به بررسیِ چگونگیِ استفاده ی فردریش دورنمات از بیانِ فلسفیِ فردریش نیچه است. در این رساله بررسی می شود که دورنمات به چه شکل توانسته است از آراء سختِ فلسفیِ نیچه به ساده سازیِ زبانِ نمایشی برسد. به منظور اثبات این مهم، پنج نمایش نامه از مهم ترین آثارِدورنمات انتخاب شده و بر روی آن ها نسبت به آثارِ نیچه بحث می شود. استفاده از فلسفه در متونِ نمایشیِ ایرانی، بسیار ضعیف است؛ زیرا تکنیکِ این امر کشف نگردیده است.