چکیده از زمان شروع انقلاب صنعتی در قرن نوزدهم، غلظت گاز کربنیک در اتمسفر باعث افزایش دمای متوسط سالانه زمین به میزان 1 تا 5/4 درجه سانتی گراد شده است. بنابراین باید روش هایی را برای کاهش خطرات ناشی از گرم شدن جهانی شناسایی کرد. از جمله راه های کاهش دی اکسید کربن اتمسفری و ایجاد تعادل در محتوای گاز های گلخانه ای، جذب کربن اتمسفر و ترسیب آن در فرم های متعدد است. مراتع در حدود نیمی از خشکی های جهان را تشکیل می دهند و حاوی بیش از یک سوم از ذخایر کربن زیست کره خاکی می باشند. در نتیجه این اراضی قابلیت زیادی جهت ترسیب کربن دارند. در این مطالعه اثر دو گونه گیاهی درمنه دشتی و قیچ را بر میزان ترسیب کربن و همچنین میزان ازت و نسبت c/n خاک و همچنین درصد کربن اندام های هوایی این گیاهان در مراتع استپی شهرستان سربیشه بررسی شد. نمونه برداری از خاک در عمق 20-0 و 60-20 سانتی متری از خاک زیر اشکوب گیاهان درمنه دشتی و قیچ و در حد فاصل آن ها (شاهد) انجام شده و در آزمایشگاه خاکشناسی مورد تجزیه قرار گرفتند. نتایج این بررسی نشان می دهد میزان کربن آلی خاک زیر اشکوب گیاه قیچ در عمق مورد نمونه برداری بیش از نمونه های شاهد بوده و نتایج به دست آمده تفاوت معنی دار آماری در سطح 1 درصد را نشان می دهد. نتایج به دست آمده نشان دهنده تفاوت معنی دار آماری بین کربن موجود در خاک زیر-اشکوب گیاه درمنه دشتی و شاهد، در سطح 5 درصد نمی باشد. اما بین اعماق 0-20 سانتی متری و 20-60 سانتی متری زیر اشکوب گیاه درمنه دشتی اختلاف آماری وجود داشت. همچنین در خاک منطقه شاهد و خاک زیر اشکوب گیاه قیچ نیز بین دو عمق نمونه برداری اختلاف آماری معنی دار مشاهده شد.. همچنین میزان کربن زیتوده گیاه قیچ در مقایسه با میزان کربن زیتوده یک گیاه درمنه دشتی مقدار بیشتری را نشان داد. این نتایج بیانگر تاثیر مثبت گیاه قیچ و تا حد زیادی گیاه درمنه دشتی (به علت تراکم زیاد) در افزایش میزان کربن خاک می باشد.