از آنجایی که انسان موجودی است بالفطره اجتماعی و نیاز به ارتباط با سایرین دارد تا هم نیازهای جسمی و مادی خود را برآورده سازد و هم با ارتباط عاطفی با دیگران به آرامش روحی دست یابد، "دوستی" از امور ضروری زندگی انسانی تلقی می گردد. مضافاً اینکه در انتقال صفات مثبت و منفی بسیار موثر است. از این رو حضرت علی (علیه السلام) در کتاب شریف نهج البلاغه در جای جای کلامشان به ضرورت های مختلف و موقعیت های متفاوت به این امر اشاراتی داشته اند. لذا با هدف درک و وصول به دوستی و محبت حقیقی مورد توصیه اسلام که غایت نبوت و امامت، و مایه سعادت و عزت انسان است، و تهیه الگویی علمی بر مبنای کلام امام معصوم در انتخاب و حفظ دوست از لا به لای کلام حضرت علی (علیه السلام) به شناخت شناسی دوستی در نهج البلاغه پرداخته شد. به این منظور پس از مفهوم شناسی واژگان حاکی از معنای دوستی در نهج البلاغه، مبانی ، انواع ، اَبزارها و آسیب های دوستی از کلام ایشان استخراج و تحلیل شد.