در این مطالعه مخلوط باسیلوس سابتیلیس (bacillus subtilis) و باسیلوس لیچنی فورمیس (bacillus licheniformis) تجاری و بومی استخراج شده از روده فیل ماهی انگشت‎قد بر عملکرد رشد، نرخ بقا، ترکیب لاشه، فاکتورهای همولنف، پارامترهای بیوشیمیایی سرم، مقاومت در برابر شرایط محیطی تنش‎زا و فلور میکروبی روده پست‎لارو میگوی سفید غربی (litopenaeus vannamei) مورد استفاده قرار گرفت. میانگین وزن پست لاروها 54/6±50 میلی‎گرم بود. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی صورت پذیرفت. سه تکرار برای هر یک از تیمارها و گروه شاهد استفاده شد. پست‎لاروها در تیمارهای t1 و t3 به ترتیب با جیره‎های مکمل شده با باسیلوس‎های پروبیوتیکی تجاری و بومی در غلظت cfu/g 106×5/1 تغذیه شدند. جیره مکمل شده با مخلوط باسیلوس‎های تجاری و بومی در غلظت cfu/g 106×5/1 در تیمار t2 استفاده شد. پست‎لاروهای میگو در تیمار شاهد با جیره بدون مکمل‎سازی با باسیلوس تغذیه گردیدند. در انتهای دوره آزمایش (60 روز) نتایج نشان داد که لاروهای میگو در تیمار t1 در مقایسه با تیمار شاهد وزن و نرخ بازماندگی بالایی داشتند. بیشترین سطح پروتئین لاشه (98/46 درصد) و پایین‎ترین سطح چربی (40/2 درصد) در تیمار t1 بدست آمد و با تیمار شاهد اختلاف معنی‎دار داشت (05/0p<). ضریب تبدیل غذایی به طور معنی‎داری در تیمار t1 در مقایسه با تیمار شاهد کاهش یافت (05/0p<). پارامترهای همولنف (هموسیت کل، سلول‎های دانه‎دار و هیالین) و غلظت پارامترهای بیوشیمیایی سرم (گلوکز، کورتیزول، آلبومین و پروتئین کل) به طور معنی‎داری تحت تأثیر باسیلوس‎های پروبیوتیکی قرار گرفت (05/0p<)، با این وجود سطح آلبومین سرم تحت تأثیر باسیلوس‎ها معنی‎دار نبود (05/0p>). همچنین در تیمار‎های آزمایشی، پست لاروها در برابر استرس‎های محیطی (دما، شوری و پی اچ) مقاومت بیشتری نسبت به تیمار شاهد نشان دادند (05/0p<). تراکم باسیلوس‎ها در دستگاه گوارش میگوها در تیمار‎های آزمایشی نسبت به تیمار شاهد به طور معنی‎داری افزایش یافت (05/0p<). نتایج تحقیق حاضر نشان داد که بکارگیری باسیلوس‎های پروبیوتیکی موجب بهبود عملکرد رشد، پاسخ‎های ایمنی و تعدیل فلور میکروبی روده میگوی سفید غربی شده است.

بررسی ماهیان در اکوسیستم آبی حائز اهمیت است. بنابراین به منظور بررسی خصوصیات سن و رشد ماهی کیلکای معمولی (clupeonella cultriventris caspia) از 3 بندر در 2 استان مازندران و گلستان از تابستان1390 تا فروردین91 نمونه برداری صورت گرفته و نمونه ها در فرمالین 10درصد فیکس و به آزمایشگاه منتقل و زیست سنجی از ماهی انجام شد. مجموعاً از 3 منطقه مطالعاتی حدود 3000 قطعه نمونه صید و بررسی شدند. بزرگترین نمونه براساس طول و وزن کل در بندر امیرآباد 4/13 سانتیمتر و 65/19 گرم، در بندر بابلسر 9/14 سانتیمتر و 1/20 گرم و در بندر انزلی 4/14 سانتیمتر و 05/18 گرم بود. سن نمونه ها توسط سرپوش آبششی تعیین و در بندر امیرآباد از 2 تا 5 سال و در بندر بابلسر و انزلی از 2 تا 6 سال بود. اختلاف معنی داری در توزیع فراوانی طولی و وزنی بین جنس نر و ماده در هر منطقه و بین مناطق وجود داشت. نسبت جنس نر به ماده در بندر امیرآباد 98/0به 1، در بندر بابلسر 6/1 به 1و در بندر انزلی 2/1 به 1بدست آمد. رابطه رگرسیونی طول – وزن در هر دو جنس در 3 منطقه آلومتریک منفی مشاهده گردید. بیشترین مقدار ضریب وضعیت برای جنس نر امیرآباد در فصل زمستان مشاهده گردید. در تمام جمعیت ها ضریب رشد لحظه ای در سنین پایین، بیشتر بود. معادله رشد وان برتالانفی با میانگین طول کل در سن محاسبه گردید که عبارتند از: ]( 8/1+t)21/0-e-1[84/151=lt و ]( 7/1+t)34/0-e-1[32/143=lt برای جمعیت بندر امیرآباد، ](4/1+t)29/0-e-1[3/150=lt و ](961/0+t)30/0-e-1[34/151=lt برای جمعیت بندر بابلسر و ](9/1-t25/0-e-1[5/151=lt و ]7/1-t30/0-e-1[23/149=lt برای جمعیت بندر انزلی. در هر 3 منطقه بین طول مشاهداتی و محاسباتی بطریق پیشینه پردازی (فلس) اختلاف وجود داشت و طول مشاهداتی بزرگتر از طول پیشینه پردازی بود. بزرگترین طول بینهایت در بندرامیرآباد مشاهده گردید. در تمام جمعیت ها آهنگ رشد نرها بیشتر از ماده ها بود ولی جنس ماده دارای طول پیشینه بزرگتری نسبت به جنس نر بود.