حمایت از ایتام و سرپرستی از آنها در اسلام حائز اهمیت بوده و به جهت استحکام خانواده و رفع مشکلات اطفال بی سرپرست و کاستن ناهنجاری های روانی زوجین همواره مورد تأکید قرار گرفته است. در این تحقیق به روش کتابخانه ای به گردآوری مطالب از کتب و مقالات و مراجعه به سایت و نرم افزار به ثبت نتایج مطالعات و طبقه بندی آنها در رابطه با فرزندخواندگی در حقوق ایران و هند می پردازیم. هدف از این پژوهش بررسی جنبه های مختلف نهاد فرزند خواندگی در حقوق ایران و هند و وجوه اشتراک و اقراق این دو مکتب حقوقی جهت رسیدن به نقاط قوت و ضعف و تدوین قوانین و تعیین رویه های قضایی موجود می باشد. که در این راستا بررسی تطبیقی وضعیت حقوقی فرزندخواندگی و مطالعه شرایط لازم برای سرپرست و طفل ضروری به نظر می رسد. سئوال این پژوهش، میزان وسعت حقوق فرزند خوانده، موضع نظام حقوقی از نظر تسهیل فرزند خواندگی و چگونگی فسخ سرپرستی در حقوق ایران و هند است. البته در فرضیه این پژوهش با توجه به ظاهر قوانین وسعت حقوق فرزندخوانده در هند بیشتر از ایران بوده و زمینه آسانتری جهت تسهیل فرزندخواندگی در هند فراهم شده، همچنین توافق زوجین جهت فسخ سرپرستی ضروروت نداشته و تصمیم با پدر خوانده است. نتیجه این پژوهش وجود مسائل شرعی و رعایت اخلاق و عدالت در قوانین مربوط به فرزندخواندگی در ایران و عدم آن در قوانین هند، همچنین تفاوت در آثار ناشی از فرزند خواندگی از جمله ارث است. در پایان مهمترین پیشنهاد در جهت بهبود و تدوین قوانین و ایجاد رویه صحیح تر، تلاش در جهت ارائه مواد قانونی جدید و کاهش مدت زمان لازم جهت طی مراحل قانونی در تسهیل فرزندخواندگی و افزایش تعداد اطفال تحت پوشش این نهاد می باشد.