بیش از نیم میلیارد نفر از زبان انگلیسی که زبان بین المللی است، به عنوان زبان اول، دوم و زبان خارجی به منظور اهداف ارتباطی استفاده می کنند. در نتیجه هدف آموزش زبان انگلیسی از حالت ساختاری به توانایی استفاده از زبان به منظور اهداف ارتباطی تغییر کرده است. بنابراین این موضوع که آیا زبان آموزان از زبان انگلیسی استفاده می کنند زمانی که فرصت آن پیش می آید و همچنین مسائلی که تمایل به برقراری ارتباط زبان آموزان را تحت تأثیر قرار می دهد، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف این مطالعه این است که آیا دانشجویان ایرانی که در حال یادگیری زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی هستند، تمایل به برقراری ارتباط به زبان انگلیسی دارند زمانی که فرصت آن پیش می آید؟ در این مطالعه از روش کمی گردآوری داده ها و فرایند های تحلیلی استفاده شده است. همچنین از روش نیمه پژوهشی استفاده شده و داده ها به روش تی تست (t-test) تحلیل شده اند. شرکت کنندگان در این مطالعه 80 دانشجوی زبان انگلیسی (آموزش و ترجمه) در دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران-جنوب بودند. قبل و بعد از ارائه روش های بهبود تمایل به برقراری ارتباط به زبان انگلیسی که در این مطالعه از کار گروهی استفاده شد، پرسشنامه تمایل به برقراری ارتباط توسط دانشجویان تکمیل شد. نتایج نشان می دهد که فعالیت های گروهی تأثیر چشمگیری در تمایل به برقراری ارتباط زبان آموزان داشته و همچنین نشان می دهد زبان آموزان تمایل به برقراری ارتباط به زبان انگلیسی دارند. طبق نتایج زبان آموزان فعالیت های گروهی را ترجیح می دادند چرا که در چنین محیط آرام و بدون استرس و همچنین حل مسائل و شرکت در کلاس ها با روشی لذت بخش، تمایل آنان را به برقراری ارتباط به زبان انگلیسی افزایش می داد. ایجاد محیطی به منظور ارتباط برقرار کردن زبان آموزان به زبان انگلیسی در داخل و خارج کلاس درس، همچنین از طریق اینترنت و خدمات اینترنتی که شامل ارتباط برقرار کردن با افراد داخل و خارج کشور و صحبت کردن به زبان انگلیسی با آنان به صورت همزمان می شود، تمایل زبان آموزان به برقراری ارتباط به زبان انگلیسی را افزایش می دهد.